cytaty papieża franciszka o wierze
Przedstawiona lista cytatów z Biblii będzie sukcesywnie powiększana. Jeśli chcesz możesz umieścić w komentarzu fragment tekstu z Biblii który dla Ciebie ma szczególne znaczenie. Zapraszamy do czytania cytatów biblijnych. Cytaty z Biblii o miłości Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje. - 1 Kor 13,4-13 Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. Cytaty z Biblii o rodzinie Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. (…) Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha - Kol 3,20 Używaj życia ze swoją ukochaną żoną po wszystkie dni - 9,9 Koh Cytaty z Biblii o życiu Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata - 1 List św. Jana 2,15-16 Cytaty z Biblii o nadziei A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany - 5,5, List do Rzymian Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają - 40,31, Księga Izajasza Cytaty z Biblii o pomocy Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie. - 4,32, List do Efezjan Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich! - Flp 2,4 Cytaty z Biblii o przyjaźni Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich - J 15,13 Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł. Za wiernego przyjaciela nie ma odpłaty ani równej wagi za wielką jego wartość. - Syr 6,14-15 Cytaty z Biblii o wierze Dla tego kto wierzy, wszystko jest możliwe - Mk 9, 23 Według wiary Waszej niech Wam się stanie - Mt 9, 27-31 Cytaty z Biblii o życiu wiecznym Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny - 6,22, List do Rzymian Cytaty z Biblii o przemijaniu Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają - Psalm 23,4 Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd - J 5,28-29Postawa dyplomacji watykańskiej, a zwłaszcza słowa papieża Franciszka o NATO, które jakoby ujadało "pod drzwiami Rosji" i tym samym popchnęło Moskwę do napaści na Ukrainę, wywołały mnóstwo pytań o stanowisko Stolicy Apostolskiej. Ostra krytyka Watykanu wynika jednak głównie z romantycznego rozumienia polityki międzynarodowej oraz braku zrozumienia istoty dyplomacji. Przystąpienie do Pierwszej Komunii Świętej to bardzo ważne wydarzenie dla wszystkich wiernych w Kościele katolickim. Jest to bowiem jeden z sakramentów tzw. wtajemniczenia chrześcijańskiego, które pozwala w pełni uczestniczyć w liturgii oraz we wspólnocie. Wraz z nadejściem maja, pojawiają się również pierwsze zaproszenia na te uroczystości. Do przygotowania zaproszeń czy w ramach dedykacji do prezentu często wykorzystuje się ciekawe cytaty na pierwszą komunię. Sprawdź przygotowane przez nas propozycję. Cytaty na komunię świętą do zaproszeń W Polsce od lat już funkcjonuje tradycja, zgodnie z którą pierwszej komunii towarzyszą bardzo podniosłe uroczystości. Wszystko rozpoczyna się naturalnie od ceremonii w kościele, a następnie zazwyczaj rodzice organizują mniejsze lub większe przyjęcia w jakimś lokalu lub po prostu odświętny obiad w domu. Na uroczystości zaprasza się najczęściej najbliższą rodzinę – dziadków, chrzestnych oraz rodzeństwo rodziców. Przyjęło się jednak, że każdy z gości otrzymuje oddzielne zaproszenie, w którym znajdują się nie tylko najważniejsze informacje o wydarzeniu, ale także ciekawe sentencje. Cytaty na zaproszenie komunijne potrafią dodać zaproszeniu wyjątkowego charakteru i wprowadzić odpowiednią atmosferę. Zbliżam się w pokorze i niskości swej,Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej,Tobie dziś w ofierze serce daję swe;O, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe. Każdy potrzebuje Komunii: dobrzy, aby pozostali dobrymi, i źli, aby stali się Jan Bosko Już ten dzień się zbliża,gdy przyjmę Cię w sercu Ty spójrz na mnie z Niebaw Miłosierdziu Swoim. Tak czekałem na tę chwilęby usłyszeć głos Twój sercu mam radości tyle,miłość Twa przepełnia mnie. Nakarmieni Chlebem Żywym wznieśmy Panu pieśń,Bóg żyjący i prawdziwy strzeże naszych serc. Panie, pragnienia ludzkich sercTy zaspokoisz Chlebie żywy, Zbawco nasz,pszeniczny Darze przyjdź… O szczęście niepojęte Bóg sam odwiedza mnie,O Jezu wspomóż łaską, bym godnie przyjął Cię. Jak wielki cud Bóg uczynił,Gdy chleb w Ciało swe nam pożywać zostawił,Ażeby nas przez to zbawił. Sprawdź: Savoir vivre zaproszenia na komunię, czyli jak wypisać zaproszenie dla cioci i wujka Cytaty z Pisma Świętego na I komunię świętą Wyjątkowe cytaty na komunię przydadzą się jednak nie tylko do wykonania zaproszeń, ale także jako dodatek do dedykacji, którą gości umieszczają w książce, albumie lub na kartce okolicznościowej podarowanej dziecku. Ze względu na niezwykle podniosły charakter tego wydarzenia najlepiej sięgnąć po inspirację do Pisma Świętego. Poniżej znajdziesz kilka najciekawszych i mądrych cytatów z Biblii. Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia. (J8,12) Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11, 28) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga.(Ef2, 8-9) Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z kto spożywa ten chleb, będzie żył na Zobacz: Formuła spowiedzi dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Formuła pierwszej spowiedzi dla dzieci komunijnych Cytaty komunijne W poszukiwaniu najpiękniejszych cytatów na komunię świętą warto również zajrzeć do tekstów stworzonych przez najbardziej znanych przedstawicieli Kościoła. Do zaproszeń czy dedykacji bardzo często wykorzystuje się słowa Jana Pawła II czy wiersze i sentencje księdza Jana Twardowskiego. Przyjęcie pierwszej Komunii św. oznacza pragnienie, aby każdego dnia być bardziej zjednoczonym z Jezusem, wzrastania w przyjaźni z Nim i chęć, aby także inni mogli cieszyć się radością, którą On chce nam dać. Pan was potrzebuje, aby dokonać cudu dotarcia ze swą radością do wielu waszych przyjaciół i Franciszek Jak nie będziesz na nic czekał, to dostaniesz za dużo. Jak na cokolwiek będziesz czekał, to dostaniesz za Jan Twardowski Jeśli ktoś się modli, Pan Bóg w nim Jan Twardowski Pierwsza Komunia z białą kokardąjak w śniegu z ogonem jak chłopiec z buzią otwartą,Bogu się mówi – Jan Twardowski Cytaty na komunię świętą – Jan Paweł II Niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia Pierwsza Komunia Święta – dzień, który wspomina się jako jeden z najpiękniejszych w Paweł II Człowiek nie może być tylko wychowywany. Musi wychowywać samego siebie, być dla siebie Paweł II Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei Paweł II Trzeba być pokornym, ażeby łaska Boża mogła w nas działać, przeobrażać nasze życie i przynosić owoc Paweł II Sprawdź też: Menu na komunię – przykładowe menu na komunię w domuJaki prezent na komunię dla dziewczynki 2022? Co kupić na I komunię? Daria Dugina, córka ideologa i filozofa Aleksandra Dugina, zginęła w sobotę wieczorem na skutek eksplozji samochodu pod Moskwą. – Myślę o tej biednej dziewczynie, która została wysadzona w powietrze z powodu bomby umieszczonej pod jej siedzeniem w samochodzie w Moskwie. Niewinni płacą za wojnę – powiedział o śmierci córki Papież Franciszek jest już poza Polską, a Światowe Dni Młodzieży się zakończyły. Dzięki słowom papieża tkwią one w naszej pamięci i zostaną zapamiętane na bardzo długo. Przypominamy najlepsze cytaty z wizyty papieża w Polsce. "Potrzebna jest gotowość przyjęcia ludzi uciekających od wojen i głodu, solidarność z osobami pozbawionymi swoich praw podstawowych, w tym do swobodnego i bezpiecznego wyznawania swojej wiary". "Pragnienie władzy, wielkości i sławy, pragnienie to jest rzeczą tragicznie ludzką i jest wielką pokusą, która stara się wkraść wszędzie; dawać siebie innym, eliminując dystanse, pozostając w małości i konkretnie wypełniając codzienność – to subtelnie Boskie". * EN: I especially want to thank Saint John Paul II, who first came up with the idea of these meetings and gave them such momentum. * PT: Quero agradecer especialmente a São João Paulo II, que sonhou e deu impulso a estes encontros. * ES: Quisiera dar las gracias especialmente a san Juan Pablo II, que soñó e impulsó estos encuentros. * ITA: Vorrei ringraziare specialmente san Giovanni Paolo II, che ha sognato e ha dato impulso a questi incontri. * PL: W ojczystej ziemi św. Jana Pawła II chciałbym Mu podziękować za to, że wymarzył i dał impuls do tych spotkań. * FR: Je voudrais remercier spécialement saint Jean-Paul II, qui a rêvé et a donné l’impulsion à ces rencontres. * DE : Ich besonders dem heiligen Johannes Paul II danken, der diese Treffen ersonnen und gefördert hat. n#Krakow2016, #SDM, #JMJ, #GMG, #WJT, @wydkrakow2016 "Nie chciałbym nikogo obrazić, ale napełnia mnie bólem, kiedy spotykam ludzi młodych, którzy zdają się być przedwczesnymi "emerytami". "Martwi mnie, gdy widzę ludzi, którzy »odrzucili ręcznik« zanim rozpoczęli walkę. Którzy się poddali, kiedy jeszcze nawet nie rozpoczęli gry". * EN: In the face of evil, suffering and sin, the only response possible for a disciple of Jesus is is the attitude of service, in imitation of Christ. * PT: Perante o mal, o sofrimento, o pecado, a única resposta possível para o discípulo de Jesus é o serviço, à imitação de Cristo. * ES: Ante el mal, el sufrimiento, el pecado, la única respuesta posible para el discípulo de Jesús es el servicio, a imitación de Cristo. * FR: Face au mal, à la souffrance, au péché, l’unique réponse possible pour le disciple de Jésus est le service, à imitation du Christ. * DE: Die einzige Antwort, die der Jünger Jesu auf das Böse, das Leiden und die Sünde geben kann, ist der Dienst in der Nachfolge Christi. n#Krakow2016, #SDM, #JMJ, #GMG, #WJT, @wydkrakow2016 "Trzy słowa, które mogą wam pomóc, aby przeżyć życie małżeńskie, w którym występują trudności. Te trzy słowa to: proszę, przepraszam i dziękuję". * EN: Do not be afraid! God is great, God is good and we all have something good inside us. * PT: Não tenham medo! Deus é grande, Deus é bom, e todos nós temos algo de bom! * ES: ¡No tengan miedo! Dios es grande, Dios es bueno y todos nosotros tenemos algo bueno dentro. * ITA: Non abbiate paura! Dio è grande, Dio è buono e tutti noi abbiamo qualcosa di buono dentro. * FR: N’ayez pas peur ! Dieu est grand, Dieu est bon et nous avons tous quelque chose de bon en nous. * PL: Nie lękajcie się! Bóg jest wielki, Bóg jest dobry i my wszyscy mamy coś dobrego w sobie. * DE: Habt keine Angst! Gott ist groß, Gott ist gut, und wir alle haben etwas Gutes in uns. n@wydkrakow2016, #Krakow2016, #SDM, #JMJ, #GMG, #WJT "Czasami fruwają talerze, ale nie bójcie się, kiedy coś takiego się zdarzy. Dam wam jedną radę, nigdy nie kończcie dnia bez zawarcia pokoju". * EN: Dear young people, stay united in prayer so that this WYD may be rich with spiritual fruits. See youxa0tomorrow * PT: Queridos jovens, permaneçamos unidos em oração para que esta JMJ seja rica de frutos vemos amanhã! * ES: Queridos jóvenes, permanezcamos unidos en la oración para que esta JMJ sea rica en frutos vemos mañana! * ITA: Cari giovani, rimaniamo uniti nella preghiera perché questa GMG sia ricca di frutti spirituali. Ci vediamo domani! * FR:xa0Chers jeunes,xa0restonsxa0unis dans la prière pour que cettexa0xa0JMJ soit riche en fruits spirituels. À demainxa0! * PL: Drodzy młodzi, módlmy się razem, aby ten ŚDM przyniósł wiele duchowych owoców. Do jutra! * DE:xa0Liebe Jugendliche, beten wir gemeinsam darum, dass dieser WJT viele geistliche Früchte hervorbringen mag. Bis morgen! n@wydkrakow2016,xa0#Krakow2016,xa0#SDM,xa0#JMJ,xa0#GMG,xa0#WJT "(Jan Paweł II) towarzyszy nam on z nieba, gdy widzimy wielu młodych ludzi z tak różnych narodów, kultur, języków, przybyłych z jednego powodu: aby świętować żywą obecność Jezusa pośród nas". * DE: Ich bete für die Opfer der Terroranschläge auf der ganzen Welt. Macht endlich Schluss mit dem Terrorismus! Es ist ein Weg ohne Rückkehr! * EN: I pray for all victims of terrorism in the world. Please, no more terrorism! It is a dead-end street! * PT: Rezo por todas as vítimas do terrorismo no mundo. Por favor nunca mais terrorismo, é uma rua sem saída! * ES: Rezo por todas las víctimas del terrorismo en el mundo. ¡Por favor, nunca más terrorismo, es un callejón sin salida! * ITA: Prego per tutte le vittime del terrorismo nel mondo. Per favore, non più terrorismo! E’ una strada senza uscita! * FR: Je prie pour toutes les victimes du terrorisme de par le monde. Il faut abandonner, j'en conjure les auteurs, cette voie sans issue! n#prayer, #oración, #oração, #preghiera, #Gebet, #prière, #peace, #pace, #paz, #paix, #Frieden "Gdy wybieramy wygodę, myląc szczęście z konsumpcją, wówczas cena, którą płacimy, jest bardzo i to bardzo wysoka: tracimy wolność". * EN: How I would wish that we Christians could be as close to the sick as Jesus was, in silence, with a caress, with prayer. * PT: Como gostaria que nós, como cristãos, fôssemos capazes de permanecer ao lado dos doentes à maneira de Jesus, com o silêncio, com uma carícia, com a oração. * ES: Cómo quisiera que, como cristianos, fuésemos capaces de estar al lado de los enfermos como Jesús, con el silencio, con una caricia, con la oración. * ITA: Quanto vorrei che, come cristiani, fossimo capaci di stare accanto ai malati alla maniera di Gesù, con il silenzio, con una carezza, con la preghiera. * FR: Comme je voudrais que, en tant que chrétiens, nous soyons capables de nous tenir près des malades à la manière de Jésus, en silence, avec une caresse, en prière. * PL: Jakże bardzo chciałbym, abyśmy jako chrześcijanie byli zdolni do stawania u boku chorych tak, jak Jezus, z milczeniem, przytuleniem, z modlitwą. * DE: Wie sehr würde ich mir wünschen, dass wir als Christen fähig wären, so wie Jesus bei den Kranken zu sein, im Schweigen, mit einer Liebkosung, mit dem Gebet. n#Misericordia, #Misericórdia, #Barmherzigkeit, #Miséricorde,#Tenerezza, #Ternura, #Zärtlichkeit, #Tendresse, #Tenderness, #Krakow2016, #SDM, #JMJ, #GMG, #WJT, @wydkrakow2016 "Bóg liczy na ciebie z powodu tego, kim jesteś, a nie z powodu tego, co masz: w Jego oczach nic nie znaczy, jak jesteś ubrany, czy jakiego używasz telefonu komórkowego". ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA NA WIELKI POST 2023 r. Asceza wielkopostna, itinerarium synodalne. Drodzy bracia i siostry! Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza zgodnie opisują wydarzenie przemienienia Jezusa. Widzimy w nim odpowiedź Pana na niezrozumienie, jakie okazali mu jego uczniowie. Franciszek po raz kolejny wzburzył opinię publiczną, gdy podzielił się z wiernymi opinią na temat kobiet. Co takiego powiedział? „Nie są od zmywania!”. Podczas gdy wielu konserwatystów i księży nadal przekonuje, że zajmowanie się domem jest wyłącznie obowiązkiem żon, Ojciec Święty oświadcza, że bynajmniej. Papież Franciszek od początku swojego pontyfikatu zaskakuje zarówno katolików, jak i niewierzących. Nie boi się tematów tabu, otwarcie potępia pedofilię wśród księży, pozytywnie wypowiada się na temat osób LGBT, a także stroni od przepychu i ceremoniału, jaki był udziałem jego poprzedników. Tym razem postanowił poruszyć kwestię roli, jaką Bóg wyznaczył kobietom. Jego słowa nie spodobają się wielu tradycjonalistom… Co papież Franciszek mówi o kobietach?Papież Franciszek podczas Mszy świętej w Domu św. Marty miał okazję wygłosić kazanie. Skorzystał z okazji, by poruszyć temat misji, jaką kobiety spełniają na świecie. Co powiedział?– Jeśli wykorzystywanie osób jest zbrodnią obrazy człowieczeństwa, to wykorzystywanie kobiety jest czymś więcej niż przestępstwem i zbrodnią – jest destrukcją, niszczeniem harmonii, jaką Bóg zechciał nadać światu, jest cofaniem się. […] Kobieta istnieje po to, aby wnosiła harmonię. Bez kobiety nie ma harmonii – cytuje portal Franciszek ostro skrytykował mężczyzn, którzy uważają, że zadaniem kobiet jest usługiwanie im i posłuszeństwo. Podkreślił, że obie płcie są sobie równe pomimo różnic. Powoływał się przy tym na fragment z Księgi Rodzaju z opisem stworzenia świata. To niezwykle ważny i cenny głos w kwestii kobiet. Szczególnie że autorem pięknych słów jest autorytet religijny i głowa kościoła katolickiego. Do dziś wśród wielu osób – niestety nie tylko mężczyzn – pokutuje przekonanie, że to wyłącznie kobieta powinna zajmować się domem i dziećmi. Chociaż młode pokolenie coraz częściej nie zgadza się na podobny układ, nadal nie brakuje głosów, że patriarchalny model rodziny wynika z boskiego nakazu, a kwestionowanie go stanowi zaprzeczanie zasadom religijnym. Mamy nadzieję, że nauka Ojca Świętego na temat roli kobiet dotrze do jak największej liczby osób i stanie się zaczątkiem wielu pozytywnych zmian. ZOBACZ ZDJĘCIA:fot. @franciscusFranciszek od początku pontyfikatu nieustannie zaskakuje wiernych. Co powiedział tym razem?fot. @franciscusPapież wypowiedział się na temat roli kobiet w świecie. Jego słowa nie spodobają się wielu tradycjonalistom. fot. @franciscusFranciszek oświadczył, że obie płcie są sobie równe, a wykorzystywanie kobiet jest czymś więcej niż zbrodnią. fot. @franciscusFranciszek oświadczył, że kobiety wnoszą do świata piękno i harmonię. fot. @franciscusMamy nadzieję, że słowa papieża Franciszka dotrą do jak największej liczby osób. ZOBACZ TEŻ:Dlaczego kot na mnie poluje? Niezwykłe powody, które zadziwiająIle lat ma Iwona Pavlović? Aż trudno uwierzyćFryzura Mai Ostaszewskiej to jej znak rozpoznawczy. Aktorka nie boi się radykalnych zmianDołączy do Beaty Kozidrak. Dzisiaj mówią o niej tysiące źródło:
Pierwsza encyklika Papieża Franciszka, której początkowy szkic nadał jego poprzednik Benedykt XVI, za co jest mu głęboko wdzięczny i w duchu Chrystusowego braterstwa przejmuje jego cenne dzieło, dodając do tekstu kilka przemyśleń.
Caravaggio, «Powołanie św. Mateusza» (1600 r., kościół św. Ludwika Francuzów w Rzymie) 11 września we włoskim dzienniku «la Repubblica» został opublikowany list Papieża Franciszka do Eugenia Scalfariego, założyciela tej gazety, który na jej łamach — w dwóch artykułach, napisanych 7 lipca i 7 sierpnia br. — «jako człowiek niewierzący» zadał Papieżowi kilka pytań. Oto treść papieskiego listu: Szanowny Panie Doktorze! Z wielką serdecznością pragnę chociażby w ogólnym zarysie spróbować odpowiedzieć na list, który ze szpalt «la Repubblica» zechciał Pan do mnie skierować 7 lipca, przedstawiając szereg osobistych refleksji, które uzupełnił Pan później na stronach tegoż dziennika 7 sierpnia. Dziękuję Panu przede wszystkim za to, że zechciał Pan tak uważnie przeczytać encyklikę Lumen fidei. W zamierzeniu mojego umiłowanego poprzednika Benedykta XVI, który ją zamyślił i w dużej części zredagował, i od którego ją z wdzięcznością przejąłem, ma ona w istocie na celu nie tylko utwierdzanie w wierze w Jezusa Chrystusa tych, którzy już się z nią utożsamiają, lecz również nawiązanie szczerego i uczciwego dialogu z osobami, które jak Pan, określają siebie jako «niewierzący, od wielu lat interesujący się i zafascynowany nauczaniem i postacią Jezusa z Nazaretu». Wydaje mi się zatem, że będzie rzeczą niewątpliwie pozytywną, nie tylko dla nas jako jednostek, ale też dla społeczeństwa, w którym żyjemy, jeżeli podejmiemy dialog na temat tak ważnej rzeczywistości, jak wiara, która odwołuje się do nauczania i postaci Jezusa. Myślę, że dwie zwłaszcza okoliczności sprawiają, że dialog ten jest konieczny i cenny. Stanowi on zresztą, jak wiadomo, jeden z głównych celów Soboru Watykańskiego II, zwołanego z woli Jana XXIII, i nauczania Papieży, którzy — każdy zgodnie ze swoją wrażliwością i wnosząc swój wkład — od tamtego czasu po dziś dzień podążali szlakiem wytyczonym przez Sobór. Pierwsza okoliczność — jak przypomina się na pierwszych stronicach encykliki — związana jest z faktem, że wieki nowożytne były świadkami paradoksu: wiara chrześcijańska, której nowość i wpływ na życie człowieka od początku wyrażane były właśnie za pomocą symbolu światła, bardzo często określana była jako mroczny zabobon, stanowiący przeciwieństwo światła rozumu. I tak między Kościołem i kulturą o inspiracji chrześcijańskiej, z jednej strony, a nowoczesną kulturą wyrosłą na gruncie Oświecenia z drugiej wytworzyła się sytuacja niemożności porozumienia. Najwyższy już czas — zainicjował bowiem tę fazę Sobór Watykański II — by podjąć otwarty i pozbawiony uprzedzeń dialog, który otworzy drogę do poważnego i owocnego spotkania. Druga okoliczność, dla tych, którzy chcą być wierni darowi naśladowania Jezusa w świetle wiary, wiąże się z tym, że ten dialog nie jest drugorzędnym dodatkiem do egzystencji wierzącego: jest jej głębokim i niezbędnym wyrazem. Niech mi będzie wolno w związku z tym zacytować stwierdzenie, moim zdaniem bardzo ważne, zawarte w encyklice: ze względu na to, że prawdą, której świadectwo daje wiara, jest prawda miłości — podkreśla się tam — «wynika stąd jasno, że wiara nie jest bezwzględna, lecz wzrasta we współżyciu w poszanowaniu drugiego człowieka. Wierzący nie jest arogancki; przeciwnie, prawda daje mu pokorę, bo wie on, że to nie my ją posiadamy, ale to ona nas bierze w posiadanie. Nie powodując bynajmniej usztywnienia postaw, pewność wiary nakazuje nam wyruszyć w drogę i umożliwia dawanie świadectwa i dialog ze wszystkimi» (n. 34). Taki właśnie duch inspiruje słowa, które piszę do Pana. Wiara w moim przypadku narodziła się ze spotkania z Jezusem. Było to spotkanie osobiste, które poruszyło moje serce oraz nadało kierunek i nowy sens mojej egzystencji. Lecz jednocześnie spotkanie to zostało umożliwione przez wspólnotę wiary, w której żyłem i dzięki której zyskałem dostęp do mądrości Pisma Świętego, do nowego życia, które niczym źródło tryskające wypływa z Jezusa poprzez sakramenty, do braterstwa ze wszystkimi i do posługi ubogim, będącym prawdziwym wizerunkiem Pana. Bez Kościoła — proszę mi wierzyć — nie mógłbym spotkać Jezusa, choć jestem świadomy, że ten ogromny dar, jakim jest wiara, przechowywany jest w kruchych naczyniach glinianych naszego człowieczeństwa. A zatem właśnie na podstawie tego osobistego doświadczenia wiary, przeżytego w Kościele, mogę swobodnie wysłuchać Pana pytań i próbować, razem z Panem, szukać dróg, których przynajmniej pewien odcinek moglibyśmy pokonać razem. Proszę mi wybaczyć, że nie idę krok po kroku za argumentami wyłożonymi przez Pana w artykule wstępnym z 7 lipca. Wydaje mi się bardziej owocne — a przynajmniej odpowiednie w moim przekonaniu — zajęcie się w pewnym sensie tym, co jest sednem Pana uwag. Pomijam całkowicie przyjętą przez encyklikę metodę wykładu, w której Pan dostrzega brak części poświęconej specjalnie historycznemu doświadczeniu Jezusa z Nazaretu. Zauważam jedynie, na wstępie, że tego typu analiza nie jest drugorzędna. Chodzi bowiem o to, by — zgodnie zresztą z logiką leżącą u podstaw wewnętrznej struktury encykliki — skupić uwagę na znaczeniu tego, co Jezus powiedział i uczynił, a tym samym, ostatecznie, na tym, czym Jezus był i jest dla nas. Listy Pawła i Ewangelia Jana, do których w szczególny sposób nawiązuje encyklika, oparte są bowiem na trwałym fundamencie mesjańskiej posługi Jezusa z Nazaretu, której kulminacją jest pascha śmierci i zmartwychwstania. Trzeba zatem konfrontować się z Jezusem, rzekłbym, w konkrecie i szorstkości Jego ziemskiego życia, zgodnie z tym, co nam o nim opowiada zwłaszcza najstarsza z Ewangelii, napisana przez Marka. Stwierdza się zatem, że «zgorszenie», które wywoływały słowa i czyny Jezusa wokół Niego, wynikało z Jego nadzwyczajnej «władzy» — znaczenie tego słowa, występującego już w Ewangelii Marka, nie jest łatwo oddać po włosku. Greckim słowem jest tu exousia, dosłownie wskazujące na to, co «pochodzi z bycia» tym, kim się jest. Nie jest to zatem coś zewnętrznego lub wymuszonego, lecz coś, co emanuje z wnętrza i samo się narzuca. Jezus faktycznie wywołuje głębokie wrażenie, zaskakuje, odnawia ze względu na — On sam to mówi — swoją więź z Bogiem, którego nazywa poufale Abba, a który daje Mu ową «władzę», by posłużył się nią dla dobra ludzi. Tak więc Jezus naucza jako «ktoś, kto ma władzę», uzdrawia, powołuje uczniów, by za Nim szli, przebacza... są to rzeczy, które w Starym Testamencie należą do Boga i tylko do Boga. Pytanie, które wielokrotnie powtarza się w Ewangelii Marka: «Kim jest ten, który...?», odnoszące się do tożsamości Jezusa, rodzi się ze stwierdzenia, że chodzi o władzę inną niż w świecie, władzę, której celem nie jest panowanie nad innymi, ale służenie im, danie im wolności i pełni życia. Nawet za cenę narażenia własnego życia, kosztem niezrozumienia, zdrady, odrzucenia, aż po wyrok śmierci, aż po opuszczenie, w jakim się znalazł na krzyżu. Lecz Jezus pozostaje wierny Bogu, aż do końca. I właśnie wtedy — jak woła rzymski setnik u stóp krzyża w Ewangelii Marka — paradoksalnie Jezus objawia, że jest Synem Boga! Synem Boga, który jest miłością, i chce, całym sobą, aby człowiek, każdy człowiek odkrył, że jest Jego prawdziwym synem, i tak żył. To dla wiary chrześcijańskiej poświadczone jest przez fakt, że Jezus zmartwychwstał — nie po to, by zatriumfować nad tymi, którzy Go odrzucili, lecz by zaświadczyć, że miłość Boga jest silniejsza od śmierci, że przebaczenie Boga jest silniejsze od wszelkiego grzechu i że warto poświęcić własne życie, do końca, by dać świadectwo o tym ogromnym darze. Wiara chrześcijańska głosi, że Jezus jest Synem Bożym, który przyszedł, by dać swoje życie, ażeby wszystkim otworzyć drogę miłości. Ma Pan zatem rację, szanowny Panie Doktorze, kiedy widzi Pan we wcieleniu Syna Bożego podstawę wiary chrześcijańskiej. Już Tertulian pisał, że caro cardo salutis, «ciało (Chrystusa) jest podstawą zbawienia». Bowiem wcielenie, a więc fakt, że Syn Boży przyjął nasze ciało i dzielił radości i cierpienia, zwycięstwa i porażki naszej egzystencji, aż po okrzyk na krzyżu, przeżywając wszystko w miłości i wierności wobec Abba, jest świadectwem niewiarygodnej miłości Boga do każdego człowieka, nieocenionej wartości, jaką mu przyznaje. Każdy z nas jest dlatego powołany do tego, by przyjąć perspektywę i wybór miłości Jezusa, by zagłębić się w Jego sposób bycia, myślenia i działania. To jest wiara, ze wszystkimi jej wyrazami, szczegółowo opisanymi w encyklice. Również w artykule wstępnym z 7 lipca pyta mnie Pan, jak należy rozumieć oryginalność wiary chrześcijańskiej, która opiera się właśnie na wcieleniu Syna Bożego, w stosunku do innych religii, które koncentrują się wokół absolutnej transcendencji Boga. Powiedziałbym, że oryginalność polega właśnie na tym, że wiara daje nam udział, w Jezusie, w Jego relacji z Bogiem, który jest Abba, i w świetle tego — w relacji, którą ma On ze wszystkimi innymi ludźmi, także nieprzyjaciółmi, pod znakiem miłości. Innymi słowy, synostwo Jezusa, jak nam je przedstawia wiara chrześcijańska, nie zostało objawione, by podkreślić niemożliwy do pokonania rozdział między Jezusem i wszystkimi innymi ludźmi, lecz by nam powiedzieć, że w Nim wszyscy jesteśmy powołani, by być dziećmi jednego Ojca i braćmi. Wyjątkowość Jezusa służy porozumieniu, nie wyłączeniu. Oczywiście, wynika z tego również — i nie jest to błahostka — podział na sferę religijną i sferę polityczną, usankcjonowany przez zasadę «oddawania Bogu tego, co należy do Boga, a cezarowi tego, co należy do cezara», jasno głoszoną przez Jezusa, na której mozolnie zbudowana została historia Zachodu. Kościół jest bowiem powołany do bycia zaczynem i solą Ewangelii, czyli do szerzenia miłości i miłosierdzia Boga, które obejmują wszystkich ludzi, wskazując pozaziemski i ostateczny cel naszego przeznaczenia, podczas gdy do społeczności obywatelskiej i politycznej należy trudne zadanie kształtowania i praktycznego urzeczywistniania, w sprawiedliwości i solidarności, w poszanowaniu prawa i w pokoju, życia coraz bardziej godnego człowieka. Dla osoby żyjącej wiarą chrześcijańską nie oznacza to ucieczki od świata czy dążenia do jakiegokolwiek typu hegemonii, lecz służenie człowiekowi, całemu człowiekowi i wszystkim ludziom, począwszy od dziejowych peryferii, i z zachowaniem jasnego światła nadziei, która nakazuje czynić dobro mimo wszystko i patrząc zawsze daleko przed siebie. Pyta mnie Pan również, na zakończenie swojego pierwszego artykułu, co można powiedzieć braciom Żydom na temat obietnicy, którą uczynił im Bóg: czy okazała się ona całkiem zwodnicza? Jest to — proszę mi wierzyć — pytanie, które ma dla nas, chrześcijan, radykalne znaczenie, ponieważ z pomocą Boga, przede wszystkim począwszy od Soboru Watykańskiego II, odkryliśmy na nowo, że naród żydowski jest dla nas wciąż świętym korzeniem, z którego wyrósł Jezus. Ja również, w przyjaźni z braćmi Żydami, którą przez te wszystkie lata pielęgnowałem w Argentynie, wielokrotnie zadawałem pytania Bogu w modlitwie, zwłaszcza wtedy, gdy na myśl i pamięć nasuwały się straszliwe doświadczenia Szoah. Mogę Panu powiedzieć, podobnie jak Paweł Apostoł, że Bóg nigdy nie przestał być wierny przymierzu zawartemu z Izraelem i że pośród straszliwych prób tych stuleci Żydzi zachowali swoją wiarę w Boga. I za to nigdy nie będziemy im wystarczająco wdzięczni, jako Kościół, ale także jako ludzkość. Oni też, właśnie trwając w wierze w Boga Przymierza, przypominają wszystkim, również nam chrześcijanom, fakt, że jako pielgrzymi wciąż oczekujemy na powrót Pana, toteż zawsze musimy być na Niego otwarci i nigdy nie możemy kryć się za tym, co już osiągnęliśmy. I tak dochodzę do trzech pytań, które zadaje mi Pan w artykule z 7 sierpnia. Wydaje mi się, że w pierwszych dwóch tym, co leży Panu na sercu, jest zrozumienie nastawienia Kościoła do osób nie podzielających wiary w Jezusa. Przede wszystkim pyta mnie Pan, czy Bóg chrześcijan przebacza tym, którzy nie wierzą i nie szukają wiary. Przyjmując, że — a jest to rzecz fundamentalna — miłosierdzie Boga nie ma granic, jeśli człowiek zwraca się do Niego ze szczerym i skruszonym sercem, w przypadku niewierzących sprawa polega na posłuszeństwie własnemu sumieniu. Grzech, również w przypadku niewierzącego, jest wtedy, kiedy człowiek postępuje wbrew sumieniu. Słuchanie go i posłuszeństwo mu oznaczają bowiem, że podejmuje się decyzję w obliczu tego, co postrzega się jako dobro lub jako zło. I od tej decyzji zależy dobro lub zło naszego działania. Po drugie, pyta mnie Pan, czy myślenie, że nie istnieje żaden absolut, a zatem nie ma też prawdy absolutnej, lecz jest tylko seria prawd względnych i subiektywnych, jest błędem lub grzechem. Na początek, nie mówiłbym, nawet w przypadku osoby wierzącej, o prawdzie «absolutnej», w tym sensie, że absolutne jest to, co jest oderwane, co jest pozbawione wszelkich związków. Prawdą natomiast, według wiary chrześcijańskiej, jest miłość Boga do nas w Jezusie Chrystusie. A zatem prawda jest relacją! Tak iż również każdy z nas pojmuje prawdę i ją wyraża, wychodząc od siebie: od swojej historii i kultury, od sytuacji, w której żyje, itd. Nie oznacza to, że prawda jest zmienna i subiektywna, przeciwnie. Lecz oznacza, że jest ona dla nas dostępna zawsze i tylko jako droga i życie. Czyż Jezus sam nie powiedział: «Ja jestem drogą, prawdą, życiem»? Innymi słowy, prawda, jako że jest ostatecznie nieodłączna od miłości, wymaga pokory i otwarcia, by można jej było szukać, przyjąć ją i wyrazić. Trzeba zatem dojść do porozumienia w zakresie terminologii i, być może, aby wyjść poza ciasne ramy opozycji... absolutnej, na nowo dogłębnie określić problem. Myślę, że jest to dziś absolutnie konieczne, by rozpocząć ów spokojny i konstruktywny dialog, o którym mówiłem na początku. Na koniec pyta mnie Pan, czy kiedy człowiek zniknie z powierzchni ziemi, wraz z nim zniknie także myśl zdolna pomyśleć Boga. Z pewnością wielkość człowieka polega na tym, że może on pomyśleć Boga. A zatem może żyć w świadomej i odpowiedzialnej relacji z Nim. Lecz jest to relacja między dwiema rzeczywistościami. Bóg — tak myślę i tego doświadczyłem, a jakże wielu ludzi, żyjących wczoraj i dzisiaj, to podziela! — nie jest ideą, jakkolwiek byłaby ona wzniosła, będącą owocem myśli człowieka. Bóg jest rzeczywistością przez duże «R». Jezus nam Go objawia — i żyje w relacji z Nim — jako Ojca nieskończenie dobrego i miłosiernego. Bóg nie zależy zatem od naszej myśli. Zresztą, nawet gdyby dobiegło kresu życie człowieka na ziemi — a zgodnie z wiarą chrześcijańską, w każdym razie świat, taki jakim go znamy, zmierza do końca — człowiek nie przestanie istnieć i, w sposób nam nieznany, również stworzony wraz z nim wszechświat. Pismo Święte mówi o «niebie nowym i ziemi nowej» i stwierdza, że na końcu, w miejscu i czasie, których nie znamy, ale do których w wierze tęsknimy, pragnąc i wyczekując, Bóg będzie «wszystkim we wszystkich». Szanowny Panie Doktorze, kończę te moje refleksje, do których pobudziły mnie Pana słowa i zapytania. Proszę je przyjąć jako prowizoryczną, ale szczerą i ufną, próbę odpowiedzi na zaproszenie, jakie w nich dostrzegam, do odbycia wspólnie kawałka drogi. Proszę mi wierzyć, że Kościół, mimo powolności, niewierności, błędów i grzechów popełnianych w przeszłości i tych, jakie mogą popełnić ci, którzy go tworzą, nie ma innego sensu ani celu niż życie Jezusem i dawanie świadectwa o Nim, posłanym przez Abba, «aby ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; aby uciśnionych odsyłał wolnymi, aby obwoływał rok łaski Pana» (por. Łk 4, 18-19). Z braterskim pozdrowieniem Franciszek opr. mg/mg Encyklika Laudato si' papieża Franciszka poświęcona trosce o wspólny dom. Pełny tekst papieskiego dokumentu. WIARA.PL DODANE 05.07.2013 AKTUALIZACJA 12.12.2013.Dam wam jedną radę, nigdy nie kończcie dnia bez zawarcia pokoju.”. „Bóg liczy na ciebie z powodu tego, kim jesteś, a nie z powodu tego, co masz: w Jego oczach nic nie znaczy, jak jesteś ubrany, czy jakiego używasz telefonu komórkowego.”. „Jak ja bym chciał Kościoła biednego, Kościoła dla biednych.”.
Droga Krzyżowa z Franciszkiem. Rozważania św. Franciszka z Asyżu i Papieża FranciszkaPublished on Mar 22, 2017Rozważania niniejszej Drogi Krzyżowej zostały napisane pod natchnieniem duchowości franciszkańskiej i homilii Papieża Franciszka. Wszystkie cytaty poc... Wydawnictwo Franciszkanów Bratni Zew