infekcje stawów, w tym bakteryjne lub grzybicze zapalenie stawów. Na rozwój wtórnej choroby zwyrodnieniowej stawów wpływ mogą mieć również inne czynniki, takie jak nieprawidłowe ułożenie stawu, wrodzone wady stawowe, nadmierna ekspozycja na obciążenia stawowe (np. w przypadku niektórych zawodów, w tym profesjonalnego uprawiania Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Reaktywne zapalenie stawów u dzieci to niezapalne zapalenie stawu i worka okołostawowego u dziecka po chorobie o etiologii infekcyjnej, w której nie ma czynnika zakaźnego w stawie i jego jamy. Choroba ta jest bardzo poważna pod względem objawów klinicznych i możliwych powikłań, dlatego konieczne jest zwrócenie uwagi w czasie na wszelkie zmiany w stawach dziecka w celu terminowej diagnozy. Termin "reaktywne zapalenie stawów" został wprowadzony do literatury w 1969 r. Przez fińskich naukowców K. Akho i P. Avoneiom w odniesieniu do zapalenia stawów, które rozwinęło się po wcześniejszej infekcji iersiniosis. Oznaczało to, że w tym przypadku ani żywy czynnik sprawczy, ani jego antygeny nie występują w jamie stawowej. W kolejnych dziesięcioleciach w tkankach stawowych występują antygeny drobnoustrojów, z którymi rozwija się zapalenie stawów: Yersinia, Salmonella, Chlamydia. W wielu przypadkach izoluje się również mikroorganizmy zdolne do rozmnażania, na przykład w hodowli komórkowej. Pod tym względem pojęcie reaktywnego zapalenia stawów można stosować tylko z dużą ostrożnością. Niemniej jednak jest on powszechny w literaturze reumatologicznej i klasyfikacji chorób reumatycznych we wszystkich krajach. [1], [2], [3], [4] Epidemiologia reaktywnego zapalenia stawów sugeruje, że częstość występowania wzrosła w ciągu ostatniej dekady. Ponad 75% przypadków wiąże się z czynnikami genetycznymi, które podkreślają rolę dziedziczności. W częstości występowania występuje pewna różnica między dziećmi w różnym wieku. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym za przyczynę uważa się infekcję jelitową u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, główną przyczyną jest ARD, au dzieci dorastających - zakażenie układu moczowo-płciowego. Częstotliwość reaktywnego zapalenia stawów w strukturze chorób reumatycznych w różnych krajach wynosi 8,6-41,1%. W strukturze chorób reumatycznych u dzieci poniżej 14 roku życia reaktywne zapalenie stawów wynosi 57,5%, u nastolatków - 41,8%. Wśród pacjentów poradni reumatologicznych dla dzieci w USA, Anglii i Kanadzie częstotliwość reaktywnego zapalenia stawów wynosi od 8,6 do 41,1%. Częstotliwość wykrywania reaktywnego zapalenia stawów zależy od możliwości diagnostycznych i podejścia do diagnozy kryteriów choroby. W Stanach Zjednoczonych dzieci z kompletnym i niepełnym zespołem Reitera i prawdopodobnym reaktywnym zapaleniem stawów zostaną włączone do grupy pacjentów z reaktywnym zapaleniem stawów. W Wielkiej Brytanii reaktywne zapalenie stawów obejmuje tylko dzieci z całkowitą chorobą Reitera simltomokompleksom. Badania epidemiologiczne przeprowadzone pod koniec lat 80. Wykazały, że reaktywne zapalenie stawów rozwija się w 1% przypadków u pacjentów z zakażeniem układu moczowo-płciowego; w 2% przypadków - u pacjentów z procesem zakaźnym spowodowanym przez Shigellę i Campylobacter; w 3,2% - Salmonella; w 33% - Yersinia. Do końca XX wieku najczęstszą przyczyną rozwoju reaktywnego zapalenia stawów u dzieci była infekcja iersinioznaya. W ostatniej dekadzie, w pandemii infekcji chlamydiami na świecie, reaktywne zapalenie stawów związane z infekcją chlamydią zaczęło dominować w strukturze reaktywnego zapalenia stawów. Częstość występowania reaktywnego zapalenia stawów odzwierciedla również występowanie H27 B27 w populacji oraz udział zakaźnego procesu wywołanego przez "zrtritogenne" mikroorganizmy. [5], [6], [7], [8] Wśród najpilniejsze problemy Rheumatology zawiera reaktywne (artropatia łuszczycowa) u dzieci, zarówno ze względu na wzrost zachorowalności wśród dzieci w różnym wieku, jak również powikłań diagnozy różnicowej z innymi chorobami reumatycznymi występowały, gdy zespół stawu. Oczywiście główną przyczyną rozwoju tego reaktywnego zapalenia stawów u dzieci są patogenne mikroorganizmy. Każdego roku zasięg mikroorganizmów odpowiedzialnych za rozwój zapalenia stawów (ponad 200 gatunków) staje się coraz większy. Pierwsze miejsce wśród nich zajmują takie bakterie: Yersinia, Chlamydia, Salmonella, Shigella, Streptococcus hemolityczne. Czynnikiem sprawczym zapalenia stawów są również czynniki wirusowe - wirusy adenowirusa, Coxsackie A i B, ospa wietrzna, różyczka, świnka. W zależności od rodzaju patogenu i przenoszonej infekcji często oddziela się reaktywne zapalenie stawów z przyczyn: reaktywne zapalenie stawów o etiologii moczowo-płciowej; reaktywne zapalenie stawów postterokolityczne; reaktywne zapalenie stawów po zakażeniu nosogardzieli; postwaskalne zapalenie stawów i po obejściu żołądka, które są bardzo rzadkie. Ta klasyfikacja etiologiczna jest potrzebna nie tylko do izolacji dzieci z grupy ryzyka, ale dodatkowo leczenie jest bardzo zależne od rodzaju infekcji. Reaktywne zapalenie stawów po infekcjach układu moczowo-płciowego jest bardzo powszechne, szczególnie u młodzieży. Patogeny układu moczowo-płciowego zapalenia stawów: Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumonia, ureoplasma ureolyticum. Głównym czynnikiem wyzwalającym jest chlamydia, bakterie Gram-ujemne, które utrzymują się wewnątrzkomórkowo, co komplikuje rozpoznanie i leczenie tego zapalenia stawów. Zakażenie dzieci często pojawia się w sposób domowy. Chlamydie znajdują się wewnątrzkomórkowo w nabłonku cewki moczowej, spojówki oka i cytoplazmie komórek maziowych. Rzadziej patogenne zapalenie układu moczowo-płciowego ReA - ureaplasma ureolyticum. Nie ma wyraźnej sezonowości choroby, głównym kontyngentem pacjentów są chłopcy w wieku przedszkolnym i szkolnym. W rozwoju zapalenia stawów u dzieci są ważne immunopatologicznych reakcji (wiodącym czynnikiem przewlekłym) i odgrywa również rolę predyspozycje genetyczne (HLA znacznik jest B27), które określa się w 75-95% pacjentów. Dlatego najczęstszą przyczyną reaktywnego zapalenia stawów jest właśnie infekcja układu moczowo-płciowego. Na drugim miejscu, z powodu rozwoju reaktywnego zapalenia stawów u dzieci, zapalenie jelit można nazwać źródłem infekcji. Przyczyną reaktywnego zapalenia stawów jelitowego jest grupa drobnoustrojów Gram-ujemnych. Brucella, Klebsiella, Escherichia coli, wraz z Shigellą, Salmonellą, Yersinią, Campylobacteria, biorą udział w patogenezie chorób reumatycznych związanych z HLA-B27. Reaktywne zapalenie stawów po zakażeniu jelitowym występuje z mniej więcej taką samą częstością u chłopców i dziewcząt. Okres utajony trwa 10-14 dni, do 21 dni z zakażeniem shigelozą. Objawy kliniczne są bardziej podobne do artropatii moczowo-płciowej. Ponad 60% postterokolitycznego reaktywnego zapalenia stawów związanego z infekcją jersiniozą. Zapalenie stawów Salmonella rozwija się po zakażeniu, którego przyczyną jest Salmonella typhimurium lub Salmonella enteritidis. Zapalenie stawów rozwija się u 2-7,5% pacjentów z salmonellozą, głównie nosicielami antygenu HLA-B27 (ponad 80%), 1-2 tygodnie po ustąpieniu klinicznych objawów zapalenia jelit. Rzadkie jest reaktywne zapalenie stawów po czerwonce, która ma swoje kliniczne cechy prądu. Są to najczęstsze patogeny reaktywnego zapalenia stawów u dzieci po zapaleniu jelit. Infekcje nosogardła niestety zajmują ważne miejsce w rozwoju reaktywnego zapalenia stawów. Zapalenie stawów na tle ostrych infekcji dróg oddechowych występuje 1-2-4 tygodnie po ostrej niewydolności oddechowej. Czynniki wyzwalające - paciorkowce grupy A i C - niespecyficzne zakażenie górnych dróg oddechowych. Reaktywne zapalenie stawów po streptokokach powinno zawsze być bardzo ostrożnie różnicowane z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ nie towarzyszy mu porażenie serca lub innych narządów wewnętrznych i jest chronologicznie związane z ogniskową infekcją. Postępując w ten sposób, możemy powiedzieć, że główną przyczyną rozwoju reaktywnego zapalenia stawów u dzieci jest infekcja bakteryjna lub wirusowa. Patogeneza procesu zapalnego w stawie ma te same mechanizmy, niezależnie od rodzaju patogenu. Kiedy drobnoustrój dostanie się do organizmu dziecka, rozwija się na przykład ostry chlamydialny zapalenie cewki moczowej. Mikroorganizm mnoży się i rozpala cewkę moczową z aktywacją układu odpornościowego. Wiele leukocytów reaguje na wnikanie chlamydii do cewki moczowej i niszczy obce czynniki. W tym przypadku powstaje ropa, która jest manifestacją zapalenia cewki moczowej. Ale wraz z tym, chlamydie mają zestawy antygenów, które są podobne do budowy stawu osoby. Gdy tworzy się ogromna ilość białych krwinek, część z nich postrzega tkanki stawów jako antygen, ponieważ mają one podobną strukturę do chlamydii. Dlatego takie leukocyty wnikają do stawu i inicjują odpowiedź immunologiczną. W jamie stawowej nie ma chlamydii, ale występuje stan zapalny z powodu leukocytów. W tym przypadku Pus również się nie tworzy, ponieważ leukocyty nie mają nic do "zabicia", ale synteza płynu maziowego nasila się i rozwija się reakcja zapalna. Dlatego reaktywne zapalenie stawów jest zapaleniem niezapalnym. [9], [10], [11] W oparciu o czynniki etiologiczne należy zidentyfikować dzieci z grupy ryzyka, które mogą być podatne na rozwój reaktywnego zapalenia stawów: dzieci, które doznały infekcji układu moczowo-płciowego, w szczególności etiologii chlamydii; dzieci po zakażeniu jelit; dzieci po ARI; dzieci po szkarlatynie, ból gardła; często chore dzieci; dzieci, których rodzina ma chorobę reumatyczną serca lub chorobę stawów (predyspozycje genetyczne). Takie dzieci muszą dokładnie badać i informować matkę o możliwych zmianach w stawach, tak aby zwracała na to uwagę. [12], [13], [14], Objawy zapalenia stawów mają swoje osobliwe cechy rozwoju i przebiegu w zależności od infekcji, która stała się przyczyną. Pierwsze oznaki reaktywnego zapalenia stawów po infekcji układu moczowo-płciowego rozwijają się ostro. Z reguły, 2-3 tygodnie po infekcji, temperatura ciała wzrasta do cyfr podgorączkowych i gorączkowych. Gorączka o wysokiej temperaturze ciała (39-40 ° C) jest stosunkowo rzadka w ostrym początku choroby. Na tle reakcji na temperaturę rozwija się klinika zapalenia cewki moczowej, zapalenia spojówek i późniejszego artretyzmu (typowa triada zmian). Taka sekwencja nie zawsze jest obserwowana, możliwe są różne kombinacje objawów, erozja pewnych objawów klinicznych. Najbardziej stałą jest klęska narządów moczowo-płciowych z rozwojem zapalenia cewki moczowej, zapalenia pęcherzyka, zapalenia gruczołu krokowego, zapalenia pęcherza moczowego. U dziewcząt zapalenie cewki moczowej często łączy się z zapaleniem sromu i pochwy, u chłopców z zapaleniem błony śluzowej. Mogą pojawić się zaburzenia dyzuryczne, ropomocz. W 1-4 tygodnie po zapaleniu cewki moczowej, uszkodzenia oczu rozwijają się z reguły obustronnie, najczęściej występuje nieżytowe zapalenie spojówek trwające od kilku dni do 1,5-2 tygodni, czasami nawet do 6-7 miesięcy. Możliwy rozwój ostrego zapalenia przedniego odcinka błony naczyniowej (u 5-6% dzieci), zapalenia nadtwardówki, zapalenia rogówki, skutkującego zmniejszoną ostrością wzroku. Wiodącym objawem choroby jest uszkodzenie stawów, rozwijające się z reguły 1-1,5 miesiąca po zapaleniu cewki moczowej. Charakterystyczne jest asymetryczny uszkodzenie głównie stawów kończyn dolnych (kolano, kostka, śródstopno, międzypaliczkowych) stopniowe wyciąganie procesie choroby, jedna po drugiej, najczęściej od dołu do góry - „drabina objaw” z jednej strony na drugą, -. „Spirali objaw” U pojedynczych pacjentów obserwuje się równoczesne zapalenie kilku stawów. Co do zasady, lokalne objawy reakcji zapalnej są poprzedzone bólem stawów przez kilka dni. Dziecko może skarżyć się na ból stawów nawet przed pojawieniem się widocznych zmian. Mogą występować zarówno jedno- jak i wielostawowe zapalenie stawów. Średnio może to dotknąć 4-5 stawów. Od stawów kończyn górnych - Wrist, łokciowych, małych stawów rąk, czasami mostkowo, barkowych, skroniowo. Opisano przypadki choroby z zapaleniem tylko stawów kończyn górnych. Gdy uszkodzenie stawów międzypaliczkowych stopy rozwija się w zapaleniu nerwu dwubiegunowego - "podobne do sosisk" odkształcenie palców w wyniku równoczesnego wypełnienia aparatu stawowo-ścięgienowego; palce są rozlane, zaczerwienione. Charakterystyczne pseudotograficheskoe uszkodzenie dużego palca, wyraźna reakcja wysiękowa zapalenia (obrzęk, wysięk do jamy stawowej). W ostrym okresie skóra powyżej dotkniętych stawów jest oczywiście przekrwiona, często z odcieniem cyjanotycznym. Ponadto ból wyraża się w czynnych i biernych ruchach, które nasilają się w nocy iw godzinach porannych, które nawet sam dziecko może wskazać. Kiedy duże stawy są zaangażowane w proces, atrofia regionalnych mięśni rozwija się szybko, co całkowicie znika po udanej terapii. Ważną cechą diagnostyczną jest klęska moczowo-więzadeł stawów i torebki, w patologicznego procesu zaangażowanych i rozcięgna, powięzi. Istnieją różne entezopatie lokalizacji - kruchość palpacyjne w obszarze mocowania więzadeł i ścięgien, mięśni do kości (kości piszczelowej, kości rzepki, wewnętrzna i zewnętrzna, dużych i małych szpikulcach, kulszowych guzowatości). Jednym z pierwszych objawów klinicznych choroby może być ból w pięcie, kość pięty z powodu zapalenia rozcięgna podeszwowego, ścięgna Achillesa, rozwój zapalenia kaletki podobojczykowej. U 50% pacjentów jednym z objawów zapalenia stawów jest ból pleców i pośladków spowodowany zapaleniem krzyżówki. Reaktywne zapalenie stawu biodrowego u dzieci jest nietypowe i jest rzadkie. Czasami w obrazie klinicznym choroby występuje izolowane zapalenie jednego lub dwóch stawów kolanowych. Inne objawy reaktywnego zapalenia stawów u dzieci mogą mieć postać zmian skórnych i błon śluzowych. Jest obserwowany u 20-30% pacjentów, u innych dzieci dominuje kliniczny obraz choroby. Na błonie śluzowej jamy ustnej pojawia się enanthema z ewentualnym późniejszym schronieniem przez wrzody. Rozwija zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka. Charakterystyczna keratodermia stóp i dłoni. Rzadko obserwuje się je w postaci rumienia wielopostaciowego - krosty, pokrzywkowe, łuszczycowe elementy pęcherzykowe są zlokalizowane w różnych częściach skóry, ogniskowych lub pospolitych. Być może pojawienie się małych czerwonych grudek, czasem rumieniowych plam, rozwój zanokcica, który jest połączony z onychogrypozą i subungual hyperkeratosis. Pod działaniem Chl. W zapaleniu płuc u pozostałych pacjentów rozwija się rumień guzowaty (guzowaty angiitis). We wczesnym stadium choroby występuje wzrost węzłów chłonnych, ogólnoustrojowy i regionalny w pachwinie. U 10-30% pacjentów stwierdza się oznaki uszkodzenia serca - zapalenie mięśnia sercowego, dystrofia mięśnia sercowego z zaburzeniami rytmu lub przewodzenia. Pacjenci z obwodowym zapaleniem stawów, zapaleniem stawów kręgosłupa i zapaleniem krzyżówki mogą rozwinąć się aortitis, co prowadzi do powstania niewydolności zastawki aortalnej. Przy dużej aktywności procesu, zapalenie wielonerwowe, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, uszkodzenie nerek - odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych, przedłużony stan podgorączkowy. Reaktywne zapalenie stawów u dzieci po infekcji jelitowej rozwija się częściej, jeśli przyczyną jest Yersinia. Patogenetycznie odróżnienia fazy ostrej infekcji Yersinia, który obejmuje fazę jelitową (penetracja patogenu, rozwój zapalenia żołądka, zapalenia jelit, toksyczne), niestrawność i ogniskowe fazy regionów i reakcje ogólne (i okrężnicy rozwoju węzłów chłonnych krezkowych, terminal krętego). Zespół stawowy z jersiniozą rozwija się w fazie odpowiedzi immunologicznej (wtórne ogniskowe i alergiczne objawy). Główne objawy choroby są związane z uszkodzeniem jelit, rozwojem ostrego zapalenia jelit. Dzieci mogą mieć biegunkę z domieszką krwi i śluzu. U niektórych pacjentów istnieje klinika zespołu pseudo-zależnego spowodowanego terminalnym zapaleniem jelita krętego, zapaleniem węzłów chłonnych krezkowych lub zespołem złym bólu. Wraz z zespołem jelitowym, charakterystyczny prawie stały ból mięśni, pojawienie się zapalenia wielomięśniowego, bóle stawów. Zapalenie stawów rozwija się w przybliżeniu w ciągu 1-3 tygodni po zapaleniu jelit lub w zespole jamy brzusznej i ma szczególny obraz kliniczny. Najbardziej charakterystyczne dla ostrego wystąpienia i dalszym przebiegu zespołu stawu przy stosunkowo krótkim czasie trwania jednego stawu lub asymetryczne zapaleniem kilkustawowym głównie stawów kończyn dolnych, z możliwym zaangażowaniu w patologicznego procesu palucha i akromioklyuchichnogo stawów grudinnoklyuchichnogo. Możliwe uszkodzenie nadgarstka, stawów łokciowych, małych stawów rąk. Najważniejszym objawem tego reaktywnego zapalenia stawów jest obecność zapalenia pochewki ścięgna i zapalenia ścięgien. Istnieje tendowaginitis, w tym ścięgno Achillesa, zapalenie kaletki maziowej. Rozwój zapalenia stawów towarzyszy wzrost temperatury ciała do 38 ° -39 ° C, pokrzywki, wysypka grudkowo na bagażniku, kończyn, często w dużych stawów. U 18-20% pacjentów zdiagnozowano rumień guzowaty z lokalizacją w okolicy goleni, która charakteryzuje się łagodnym przebiegiem z całkowitym odwrotnym rozwojem w ciągu 2-3 tygodni. U 5-25% pacjentów, z wyjątkiem stawów, występuje u nich układ sercowo-naczyniowy, rozwija się zapalenie tętnic, częściej zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mięśnia sercowego. Reaktywne zapalenie stawów u dzieci na tle ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych może również rozwinąć się po pewnym czasie po dławicy lub prostym zapaleniu krtani. Następnie pojawiają się bóle w stawach i ich zmiany, które są podobne do opisanych powyżej objawów. Reaktywne zapalenie stawu kolanowego u dzieci często rozwija się na tle zakażenia nosogardzieli, które charakteryzuje się najpierw porażką jednego stawu kolanowego, a następnie drugim. [15], [16], [17] Gdzie boli? Co Cię dręczy? Etapy rozwoju reaktywnego zapalenia stawów, jako takiego, procesu zapalnego, nie są emitowane, ponieważ proces ten nigdy nie zmienia samej struktury stawu, ale tylko tkanki okołostawowe. [18], [19], [20], [21] Konsekwencje reaktywnego zapalenia stawów nie rozwijają się, jeśli dziecko rozpoczęło terapię na czas. Następnie wszystkie objawy znikają bez śladu, a funkcja kończyny zostaje całkowicie przywrócona. Komplikacje mogą dotyczyć leczenia, które jest późno rozpoczęte. Następnie ścięgna lub błony maziowe mogą ulegać stanom zapalnym, co wymaga dłuższego leczenia i towarzyszy mu silny zespół bólowy, a dla dziecka jest to bardzo trudne. Dlatego musisz monitorować dzieci z grupy ryzyka, aby uniknąć komplikacji. [22], [23], [24] Mówiąc o rozpoznaniu reaktywnego zapalenia stawów u dziecka, trzeba znać pewne cechy diagnostyczne różnych postaci zapalenia stawów. Jeśli mówimy o reaktywnym zapaleniu stawów o etiologii układu moczowo-płciowego, to wiek jest ważny - to dziecko nastolatków. Ważne jest również zwrócenie uwagi na anamnestyczne dane i istnienie chronologicznej zależności między infekcją układu moczowo-płciowego a rozwojem objawów zapalenia stawów i / lub zapalenia spojówek. Jeśli w wywiadzie dziecko w wieku przedszkolnym ma dane na temat niedawnej infekcji jelitowej lub jeśli po prostu mogą wystąpić zmiany stolca, może to być również uznane za czynnik diagnostyczny w rozwoju reaktywnego zapalenia stawów. Badany reaktywny artretyzm ma asymetryczny charakter z dominującą zmianą stawów kończyn dolnych (zwłaszcza stawów palców stóp) z entezopatiami i zapaleniem kaletki piętowej. Dziecko może narzekać, że jego nogi bolą i nie może chodzić, nawet jeśli nie ma klasycznych zmian w samych stawach. Jeśli zmienią się stawy, zobaczysz ich obrzęk, wzrost rozmiaru. Kiedy dotykanie może być bólem wzdłuż ścięgna lub mięśnia. Analizy, które należy przeprowadzić, muszą być potwierdzone jak najdokładniej przez reaktywne zapalenie stawów. Dlatego ważne jest wykonanie badania krwi, aby wykluczyć aktywny proces bakteryjny. Obowiązkowe jest przeprowadzanie testów reumo w celu diagnostyki różnicowej oraz w reaktywnym zapaleniu stawów, które będą ujemne. Jeżeli istnieją dane dotyczące infekcji jelitowej, należy wziąć pod uwagę wykonane analizy wydzielin dziecka. W przypadku zapalenia cewki moczowej należy wykonać skrobanie nabłonka układu moczowo-płciowego dziecka. Jeśli możliwe jest zdiagnozowanie chlamydii (trudno określić pasożyty wewnątrzkomórkowe), to diagnoza nie może powodować wątpliwości. Czasami, jeśli trudno jest ustalić reaktywne lub reumatoidalne zapalenie stawów, przebić zajętego stawu za pomocą badania cytologicznego. Korzyść z reaktywnego zapalenia stawów będzie wskazywana przez wykrywanie w płynie maziowym głównie neutrofilów z umiarkowaną całkowitą liczbą komórek bez bakterii. Ponadto obecność cytofagowych makrofagów, antygenów chlamydii i wysoki poziom całkowitego dopełnienia. Badania instrumentalne są niezbędne do przeprowadzenia radiografii dotkniętych stawów i USG. Ultradźwięki pozwalają określić, że przy reaktywnym zapaleniu stawów występuje zapalenie stawu, ilość płynu stawowego jest zwiększona, mogą pojawić się zmiany w otaczających tkankach, ale chrząstka stawu nie ulega zmianie. Radiograficznie, z długotrwałym procesem, mogą pojawić się torbiele, ale sama struktura kości i okostnej nie jest zerwana. Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Jakie testy są potrzebne? Diagnoza różnicowa reaktywnego zapalenia stawów jest bardzo ważna i powinna być przede wszystkim wykonywana przy reumatoidalnym zapaleniu stawów. Reaktywnemu i reumatoidalnemu zapaleniu stawów u dzieci towarzyszą te same objawy zwiększenia i stanu zapalnego stawu. Jedyną charakterystyczną cechą patogenezy jest to, że przy reaktywnym zapaleniu stawów nie ma zmian w powierzchni stawowej i samej chrząstce, a przy reumatoidalnym zapaleniu stawów sama chrząstka ulega zniszczeniu. Dlatego radiologicznie z reumatoidalnym zapaleniem stawów występują oznaki zniszczenia chrząstki kostnej. W pierwszych miesiącach choroby określa się tylko oznaki wydzielania do jamy stawu, zagęszczanie tkanek okołostawowych i okołostawową osteoporozę. W przypadku reaktywnego zapalenia stawów struktura kości i stawów nie ulega zmianie. Ultradźwięki z reumatoidalnym zapaleniem stawów wyraźnie wskazują, że zapalenie błony maziowej jest objawem diagnostycznym tej choroby, której nie towarzyszy reaktywne zapalenie stawów. Charakterystyczną cechą reumatoidalnego zapalenia stawów jest dysplazja kości i rozwój jąder kostnych w wyniku porażenia stref nasadowych. Postęp procesu prowadzi do powstawania przykurczów (często zgięć) w poszczególnych stawach, w wyniku zmian proliferacyjnych i destruktywno-sklerotycznych w tkankach stawowych. W przeciwieństwie do reaktywnego zapalenia stawów, nie ma zmian, a objawy mijają bez śladu na tle leczenia. Również reaktywne zapalenie stawów musi być odróżnione od zespołu hipermobilności stawów. Chorobie tej towarzyszy również okresowy obrzęk i ból stawów, który może dać podobny objaw kliniczny z reaktywnym zapaleniem stawów. Głównym znakiem różnicowym takiego syndromu jest właśnie zwiększona ruchliwość i przedłużenie stawów o więcej niż dziesięć stopni od normy, co jest łatwe do ustalenia nawet przy prostym badaniu dziecka. Tak więc rozpoznanie reaktywnego zapalenia stawów u dzieci ma na celu nie tylko zidentyfikowanie przyczyny, ale także staranne odróżnienie różnych patologii, co jest bardzo ważne w leczeniu. [25], [26], [27], [28], [29], [30], [31] Z kim się skontaktować? Leczenie reaktywnego zapalenia stawów na pewno zależy od przyczyny. Bardzo ważne jest, aby zabić mikroorganizm, który powoduje tak wysoką immunizację przy zaangażowaniu stawu. Dopiero po takim leczeniu etiotropowym można stosować leki patogenetyczne i alternatywne sposoby na lepsze odzyskanie funkcji stawów. Terapia reumatoidalnego zapalenia stawów u dzieci jest złożona. Obejmuje: terapię lekową (leki etiotropowe, patogenetyczne, przeciwzapalne, immunomodulujące); korekcja dysbiozy jelitowej (enzymy proteolityczne, probiotyki). Wskazaniem do wydania etiotropowej terapii antybakteryjnej jest aktywna faza choroby, przetrwałe zakażenie chlamydiami. Przy ukrytych formach chlamydii stosowanie antybiotyków nie jest wskazane. W przypadku leków stosowanych w praktyce pediatrycznej i mających aktywność antychlamydową należy uwzględnić makrolidy, w przypadku starszych dzieci - tetracykliny, fluorochinolony. Azytromycyna jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy makrolidów. Wśród znanych preparatów zawiera maksymalną aktywność wobec zakażenia chlamydią, może gromadzić się w komórce, do miejsc zapalnych, nie tracą właściwości pod wpływem lizosomów, to działa na wewnątrzkomórkowych mikroorganizmów, co przerywa utrzymywanie pasożyta. Azytromycyna ma długi okres półtrwania. Sposób podawania zależy od wieku i może występować w postaci zawiesiny lub tabletek. Jest przepisywany dzieciom w wieku powyżej 3 lat, a dawka wynosi 10 mg / kg / dobę w pierwszym dniu, od 2 do 7-10 dni - 5 mg / kg / dziennie 1 raz dziennie. Obowiązkowym warunkiem jest spożywanie dwóch godzin po posiłku lub godzinę przed nim. Przebieg leczenia wynosi 5-7-10 dni. Skutki uboczne azytromycyny - parestezje, naruszenia wrażliwości skóry, drętwienie rąk i stóp, drżenie, naruszenie odpływu żółci, a także wysyłek. Środki ostrożności - nie stosować w cholestazie ani w kamicy żółciowej. Cyprofloksacyna jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy fluorochinolonów, które można stosować w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów u dzieci w wieku powyżej dwunastu lat lub w razie potrzeby u dzieci w młodszym wieku. Ten antybiotyk działa na większość wewnątrzkomórkowych pasożytów, w tym na infekcje ureaplasma i chlamydie. Lek wnika do wnętrza komórki i blokuje pracę ściany mikrobiologicznej, neutralizując w ten sposób samą bakterię. Dawka leku wynosi 500 miligramów na dobę w dwóch podzielonych dawkach. Przebieg leczenia co najmniej jeden tydzień, z ciężkością kliniki i do dwóch tygodni. Skutki uboczne - ból w żołądku, zawroty głowy, spadek ciśnienia. Środki ostrożności - nie przyjmuj w przypadku choroby Wilsona-Konovalova. Krótkie kursy antybiotykoterapii z reaktywnym zapaleniem stawów są niewskazane, co wynika ze specyfiki cyklicznej reprodukcji chlamydii. Czas leczenia makrolidami, lekami tetracyklinowymi, fluorochinolonami powinien wynosić 1,5-2 miesięcy. Najskuteczniejsze jest utrzymywanie 2 lub więcej cykli leczenia przez 7-10 dni każdy. Czas trwania antybiotykoterapii jest indywidualny. Podczas opracowywania uporczywych postaci infekcji zaleca się kombinatoryczne podawanie makrolidów i środków immunomodulujących. Najbardziej rozpowszechnione w leczeniu przewlekłej przetrwałej chlamydii było przygotowanie interferonu. Cycloferon jest lekiem zawierającym rekombinowany ludzki interferon, który zwiększa aktywność antybiotyków w złożonej terapii reaktywnego zapalenia stawów, a także ma działanie immunomodulujące. Dawkowanie leku - 125 mg (1 ml) w / m dzieci starszych niż 4 lata, zgodnie ze schematem: 1, 2, 4, 6, 8, 11, 14, 17, 20, 23 dzień. Możliwe są działania niepożądane: małopłytkowość, swędzenie w miejscu wstrzyknięcia, zaczerwienienie, a także alergie. Środki ostrożności - niezalecane dla dzieci do czterech lat. Niesteroidowa terapia przeciwzapalna ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, wpływa na różne patogenetyczne połączenia procesu zapalnego z reaktywnym zapaleniem stawów. Niesteroidowa terapia przeciwzapalna jest przepisywana przez długi czas do całkowitej regresji zespołu stawów, normalizacji wskaźników aktywności laboratoryjnej. Diklofenak sodowy to niesteroidowy lek przeciwzapalny, który łagodzi obrzęk stawu, jego bolesność i obniża temperaturę. Lek zmniejsza liczbę komórek zapalnych w samym stawie. W związku z tym stosowanie tego leku eliminuje objawy i przyspiesza regenerację. Dawkowanie - 2-3 mg / kg / dobę w 2-4 przyjęciach po posiłkach, w / m - 75 mg, raz dziennie. Zdarzenia niepożądane - niestrawność, zawroty głowy, zapalenie wątroby, zapalenie i zapalenie uszkodzenia żołądka, dwunastnicy, 12, wysypkę alergiczne (rzadkie) „astmę aspirynową”. Biorąc pod uwagę silny wpływ na przewód żołądkowo-jelitowy, pożądane jest przyjmowanie leku pod osłoną inhibitorów pompy protonowej. Jeśli reaktywne zapalenie stawów rozwija się na tle infekcji jelitowej, to podejście do antybiotykoterapii jest nieco inne, ponieważ skuteczne w tym przypadku będą aminoglikozydy i chloramfenikol. Amikacyna jest antybiotykiem z grupy aminoglikozydowej, która jest skuteczna przeciwko yersinii, klebsielom i niektórym innym bakteriom jelitowym. W leczeniu reaktywnego zapalenia stawów u dzieci stosuje się dawkę 3-4 mg / kg / dobę w 2-3 dawkach. Przebieg terapii wynosi 7-10 dni. Efekty uboczne są możliwe z wpływem na żołądek - rozwija się zapalenie okrężnicy lub dysbioza, co objawia się wzdęcia, naruszenie stolca, więc podczas korzystania z terapii u dzieci, konieczne jest stosowanie probiotyków. Środki ostrożności - nie używać z uszkodzeniem nerek. Należy stosować witaminy z długotrwałym leczeniem antybiotykami i lekami niesteroidowymi. Leczenie fizjoterapeutyczne stosuje się w postaci miejscowych: jontoforeza z hydrokortyzonem na dotkniętych stawach zmianach wysiękowych i proliferacyjnych; elektroforeza leków z dimetylosulfotlenkiem (dimeksydem). Kurs - 10-12 procedur; aplikacje zawierające 50% roztwór dimeksydu, żel Diklak, żel Dolgit, Indovazin, reumagel. Ze stabilnością wysiękowego składnika stanu zapalnego możliwa jest miejscowa terapia iniekcyjna SCS. Alternatywne leczenie reaktywnego zapalenia stawów Alternatywne metody leczenia mogą być stosowane tylko na tle aktywnej antybiotykoterapii za zgodą lekarza. Zwykle stosuje się różne kompresy na dotkniętych stawach dla szybszej funkcji odzyskiwania. Tłuszcz rekina jest uważany za najskuteczniejszy sposób leczenia chorób stawów u dzieci z wyraźną alergią. Tłuszcz można kupić w aptece, a do zabiegu wystarczy smarować dotknięte stawy rano i wieczorem. Chrzan i czarna rzodkiew znane są z właściwości rozgrzewających i przeciwzapalnych. Aby przygotować kompres, musisz wziąć owoce rzodkiewki i chrzanu w równych ilościach, zmiel je za pomocą blendera lub maszynki do mięsa i wymieszaj w kleiku. Ponadto, takie rozwiązanie powinno być umieszczone na złączu i zagruntowane na wierzchu folią spożywczą, przykrytą bawełną i zamocowaną bandażem. Ten kompres najlepiej wykonywać w nocy. W domu można kompresować hormony. Działają lokalnie, nie wchłaniają się do krążenia ogólnoustrojowego i nie łagodzą objawów, dzięki czemu dziecko może spać bez przebudzenia. Aby to zrobić, weź jedną ampułkę hydrokortyzonu i wymieszaj ją z dimeksydem w stosunku 1: 1. Takie rozwiązanie należy zaimpregnować gazą i na chwilę zaaplikować na obszar dotkniętego stawu. Leczenie ziołowe można stosować układowo, wówczas głównym efektem jest działanie przeciwzapalne i odczulające. Możesz także użyć lokalnych okładów ziołowych. Żywokost jest rośliną szeroko stosowaną w leczeniu stawów ze względu na wyraźny środek przeciwzapalny. Użyj kompresów na zaatakowane stawy z trawy żywokostu. Aby to zrobić, weź sto gramów żywokostu, dodaj pół szklanki oleju roślinnego i delikatnie doprowadzaj do wrzenia. Następnie dodaj dziesięć kropli witaminy E i pół szklanki wosku pszczelego, wymieszaj wszystko i uzyskaj jednolitą konsystencję. Po ochłodzeniu masy uzyskuje się maść, którą należy wcierać w stawy dwa razy dziennie. Gałęzie sosny muszą przez ponad pół godziny gotować nad wolnym ogniem, następnie dodać biodra i nalegać godzinę. Przed piciem należy dodać łyżkę miodu, aby dziecko mogło wypić taką herbatę. Powinieneś brać co najmniej łyżkę stołową cztery razy dziennie. Liście łopianu i matki i macochy należy wyciąć i wycisnąć sok. Sok taki powinien być świeżo nakładany w okolicy stawów, co łagodzi wyraźny obrzęk. Homeopatia w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów może być najintensywniej stosowana już w okresie remisji, ponieważ leki można przyjmować przez długi czas z przywróceniem funkcji stawu. Jodan potasu jest nieorganicznym preparatem homeopatycznym. Stosowany w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów, które jest spowodowane infekcją jelitową. Skuteczność leku udowodniono w wielu badaniach. Sposób użycia leku zależy od postaci. Dawkowanie w przypadku przyjmowania kropli - jedna kropla na rok życia dziecka, a podczas przyjmowania kapsułek - dwie kapsułki trzy razy dziennie. Efekty uboczne - przekrwienie skóry dłoni i stóp, a także odczucia ciepła. Środki ostrożności - nie stosować w połączeniu z sorbentami. Silicea i Urtica Urens - połączenie tych preparatów w odpowiednich rozcieńczeniach pozwala osiągnąć skuteczne leczenie zespołu stawowego, zwłaszcza z wyraźnym obrzękiem i bolesnością. Lek stosuje się w postaci farmakologicznej kropli homeopatycznych i dawkuje cztery krople dwa razy dziennie na pół godziny przed posiłkami w tym samym czasie. Przebieg leczenia wynosi trzy miesiące. Efekty uboczne mogą mieć postać wysypki za uszami. Pulsatilla to homeopatyczny środek naturalnego pochodzenia. Środek ten stosuje się w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów, któremu towarzyszy wysoka gorączka i objawy skórne. Lek podaje się pół łyżeczki dwa razy dziennie. Działania niepożądane nie są częste, ale mogą wystąpić zaburzenia stolca, niestrawność i reakcje alergiczne. Środki ostrożności - niemożliwe jest stosowanie leku z aktywną dławicą lub w ostrym okresie infekcji jelitowej. Węglan wapnia jest środkiem homeopatycznym opartym na materiale nieorganicznym. Stosowany w leczeniu reaktywnego zapalenia stawów u dzieci szczupłej budowy, które często chorują. Lek zmniejsza organizm alergiczny i zwiększa miejscową odporność limfatycznego pierścienia gardłowego. Sposób aplikacji - pod językiem, dawkowanie - dziesięć kropli roztworu trzy razy dziennie. Zdarzenia niepożądane występują rzadko, możliwe są objawy alergiczne. Leczenie operacyjne reaktywnego zapalenia stawów u dzieci nie jest stosowane, ponieważ przy skutecznej i prawidłowej terapii zachowawczej nie ma zmian i przykurczów stawu i otaczających tkanek. [32], [33], [34] Leki Profilaktyka reaktywnego zapalenia stawów u dzieci to terminowe leczenie ostrych infekcji dróg oddechowych, jelit. W końcu, jeśli nie ma odpowiedniego leczenia, wirus lub bakteria jest w organizmie przez długi czas, co pozwala na rozwój procesu zapalnego w stawach. Dlatego, aby uniknąć komplikacji, ważne jest, aby leczenie było wystarczająco długie. Podstawowa profilaktyka reaktywnego zapalenia stawów nie istnieje. [35], [36], [37], [38] Rokowanie reaktywnego zapalenia stawów u dzieci jest korzystne, chociaż leczenie jest przedłużone. Jeśli złożona terapia była prawidłowa, nie ma zmian w stawie, kościach i mięśniach. Reaktywne zapalenie stawów u dzieci może rozwinąć się na tle jakiejkolwiek infekcji kilka tygodni po nim. Dlatego matki powinny być czujne, jeśli dziecko skarży się na ból nóg po jakiejś chorobie, ponieważ zmiana stawu nie zawsze jest pierwszą oznaką reaktywnego zapalenia stawów. W każdym razie skargi dziecka nie powinny być ignorowane, a diagnoza i leczenie będą podejmowane na czas. [39], [40], Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

Anna Maślany, Bolesław Kalicki, Anna Jung, Ludmiła Bartoszewicz; Odczynowe zapalenie stawów u dzieci, Pediatr Med Rodz 2010, 6 (2), s. 146-150 Iwona Morawik, Alina Jurewicz, Marian Jędrych, Aneta Zarębska, Mirosław Jabłoński; Analiza porównawcza jakości życia starszych kobiet przed protezoplastyką stawu biodrowego lub kolanowego

Choroba Schoenleina-Henocha jest zespołem objawów, wśród których dominuje wysypka wybroczynowa oraz bóle stawów. Artykuł dla rodziców w prostej formie przedstawia przyczyny, objawy oraz zasady postępowania z dzieckiem cierpiącym na chorobę treści:DefinicjeMechanizm chorobyObjawy kliniczneZmiany skórneZapalenie stawówObjawy ze strony przewodu pokarmowegoZmiany w nerkachObjawy ze strony ośrodkowego układu nerwowegoRokowanieBadania laboratoryjne, rozpoznanie chorobyLeczenieDefinicjeChoroba Schoenleina-Henocha jest zespołem objawów, do których zaliczamy wysypkę, ból stawów, ból brzucha i kłębuszkowe zapalenie nerek. Występuje głównie w okresie dziecięcym. Częstość występowania wśród dzieci to 135 przypadków na milion, czyli około 100 razy częściej niż u pacjentów to dzieci do 10 roku życia, ale opisywano występowanie tej choroby u dzieci młodszych niż sześciomiesięcznych. Choroba przebiega łagodniej u dzieci niż u dorosłych. Przyczyna tej choroby jest nieznana. Czasem taka reakcja może wystąpić jako wynik uczulenia na leki lub inne substancje. W dużej części przypadków zespół Schoenleina-Henocha opisywano po przebyciu infekcji górnych dróg oddechowych (między innymi paciorkowcowych). Często jednak brak jest uchwytnej przyczyny tej choroby. Objawy u dzieci mogą pojawić się w każdej grupie wiekowej, częściej chorują chorobyWokół drobnych naczyń krwionośnych pojawiają się komórki zapalne (leukocyty), krwinki czerwone oraz ciałka odpornościowe – immunoglobuliny klasy A. Taki naciek komórek i immunoglobulin powoduje powstanie wokół naczyń nacieku zapalnego, ściana naczynia ulega obrzękowi, a następnie pęka, co powoduje wydostawanie się krwi poza naczynie, czego efektem jest pojawienie się drobnych wylewów krwawych zwanych wybroczyny pojawiają się w każdym miejscu, w którym zostało uszkodzone naczynie – w skórze (co obserwujemy w postaci drobnych „siniaczków” na skórze), ale również wokół naczyń, które przebiegają w ścianie jelit, co wywołuje ich obrzęk, ból, czasem nawet może doprowadzić do niedrożności lub przedziurawienia jelita tzw. perforacji, w nerkach lub innych częściach klinicznePoczątek choroby może być ostry, kiedy objawy rozwijają się w ciągu kilku godzin lub przewlekły nawet kilkutygodniowy – wtedy najczęściej zaczyna się od gorszego samopoczucia i stanów podgorączkowych, dopiero później pojawiają się bardziej charakterystyczne Schoenleina-Henocha, fot. panthermediaZmiany skórneWystępują u wszystkich chorych i ich wystąpienie upoważnia do rozpoznania choroby. Bardzo charakterystyczna jest lokalizacja zmian – wybroczyny występują głównie na pośladkach i całych kończynach dolnych, z największym nasileniem zmian w dolnych częściach kończyn, często wokół kostek wybroczyny łączą się w dość duże na skórze występują drobne grudki, plamki o kolorze różowym, które bledną po ucisku palcem, następnie w tych miejscach pojawiają się już wybroczyny, które mają kolor ciemnoróżowy lub czerwony i nie znikają po ucisku palcem. Wybroczyny podobnie jak zwykłe siniaki zmieniają w ciągu następnych dni swój kolor z czerwonego poprzez siny, rdzawy i żółty i w końcu znikają bez pozostawienia przebarwień. Często zmianom towarzyszy obrzęk skóry. Zmiany te są niebolesne i nie stawówU 2/3 pacjentów może wystąpić obrzęk i bolesność stawów, głównie kolanowych i łokciowych. Objawy te ustępują samoistnie w ciągu kilku ze strony przewodu pokarmowegoU ponad połowy chorych pojawiają się bóle brzucha o charakterze kolki o znacznym nasileniu, często z wymiotami. Objawy takie mogą poprzedzać wystąpienie wysypki i sugerować np. zapalenie wyrostka robaczkowego, lub niedrożność jelit, co czasem może stwarzać duże trudności w rozpoznaniu choroby. Jednak w momencie pojawienia się zmian skórnych rozpoznanie staje się wybroczyn w obrębie jelit może być niedrożność, a nawet pęknięcie jelita (perforacja) dlatego dziecko wymaga nadzoru lekarskiego w czasie, gdy chorobie towarzyszą silne bóle brzucha. Badaniem potwierdzającym krwawienie z naczyń przewodu pokarmowego jest ocena kału na krew utajoną. Wymaga to jednak stosowania przez 3 dni diety bezmięsnej, aby uniknąć fałszywego wyniku. Powikłania takie jak krwawienie z przewodu pokarmowego, niedrożność jelita lub jego perforacja wymagają leczenia w oddziale w nerkachU ¼ do ½ dzieci mogą wystąpić zmiany również w naczyniach nerkowych. Będzie się to objawiało pojawieniem się krwinek czerwonych w badaniu ogólnym moczu. Może to być erytrocyturia (pojedyncze krwinki w osadzie moczu) lub widoczny gołym okiem krwiomocz. Oczywiście widoczne czerwone zabarwienie moczu musi być potwierdzone badaniem laboratoryjnym, aby uniknąć pomyłki związanej z np. zjedzeniem czerwonych buraczków. W badaniu ogólnym mogą również pojawiać się leukocyty i zmiana w wyniku badania ogólnego moczu u dziecka z chorobą Schoenleina-Henocha wymaga stałego nadzoru nefrologa, ponieważ zmiany nerkowe mogą się utrzymywać nawet przez kilka lat i nie leczone w pewnym procencie przypadków doprowadzają do upośledzenia pracy nerek. Dlatego konieczne jest kontrolowanie badania ogólnego moczu nawet jeśli początkowe wyniki były prawidłowe do 3 miesięcy. W przypadku zmian w badaniu moczu kontrole powinny być wykonywane nawet przez kilka ze strony ośrodkowego układu nerwowegoJeśli proces zapalny obejmie naczynia mózgowe może dochodzić do drgawek, porażeń lub śpiączki. Jednak tego typu objawy występują zaledwie u 1 dziecka na 100 chorych z zespołem Schoenleina- proces zapalny nie objął naczyń nerkowych wszystkie pozostałe objawy ustępują bez jakichkolwiek następstw. Dalszych kontroli wymagają jedynie zmiany w nerkach. Zazwyczaj choroba przebiega łagodnie, trwa kilka dni. U niektórych dzieci choroba może trwać dłużej – 4-6 tygodni i mogą pojawiać się nawroty nawet do laboratoryjne, rozpoznanie chorobyNie ma specyficznych wyników badań laboratoryjnych, które potwierdzałyby rozpoznanie choroba Schoenleina-Henocha. W pewnej grupie przypadków obserwuje się wzrost CRP (białka, którego poziom rośnie w przypadku infekcji), wzrost liczby leukocytów, a w przypadku związku choroby z infekcją górnych dróg oddechowych wywołaną przez paciorkowca wzrost potwierdza głownie obraz kliniczny choroby. Należy jednak pamiętać, że obraz choroby nie zawsze jest jednoznaczny. Podobny przebieg może mieć wiele innych chorób, w tym choroby bardzo poważne, jak np. białaczki. Z tego powodu nie należy unikać zalecanej przez lekarza obserwacji szpitalnej, której celem jest wykluczenie innych poważnych Schoenleina-Henocha, fot. panthermediaLeczeniePrzy typowych objawach choroby Schoenleina-Henocha zaleca się leżenie w łóżku i oszczędzający tryb życia do ustąpienia objawów. W razie potrzeby stosuje się objawowe leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Przy łagodniejszym przebiegu dziecko może być leczone w domu. Bezwzględnej hospitalizacji wymagają natomiast dzieci, u których w przebiegu choroby występują powikłania ze strony przewodu pokarmowego (niedrożność jelit, krwawienie z jelit lub perforacja), ośrodkowego układu nerwowego lub nerek. W tych przypadkach dziecko zwykle musi mieć włączone leczenie sterydami. Jeśli chorobie nie towarzyszy infekcja nie ma potrzeby stosowania antybiotyków – decyzję w tym zakresie musi podjąć lekarz. objawów wyróżnimy: Etap bezobjawowej hiperurykemii. Ostry atak artretyzmu (ostre dnawe zapalenie stawów); zapalenie jednego lub więcej stawów. Okres międzynapadowy. Dna przewlekła. Pojawiają się zmiany w Czytaj więcej Wt, 04-04-2023 Forum: Malarstwo, fotki, muzyka, ..i - Re: Przyczyny artretyzmu Przyczyną artretyzmu jes Fot.: JPC-PROD / Choroby stawów stanowią obecnie jedno z częściej występujących schorzeń. Mogą się rozwinąć w okresie dziecięcym, ale najczęściej pojawiają się w średnim wieku. W ich leczeniu ważną rolę odgrywa dieta i rehabilitacja. Wśród najczęściej występujących chorób stawów wymienia się reaktywne, reumatoidalne zapalenie stawów, spondyloartropatię i chorobę zwyrodnieniową stawów. Z kolei najczęstszą chorobę stawów wieku rozwojowego stanowi MIZS. Ten przewlekły proces zapalny uszkadza chrząstkę stawową, nasady kostne i powoduje powikłania pozastawowe. Choroby stawów u dzieci Najczęstszą chorobą stawów u dzieci jest młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS). Jest to heterogenna grupa chorób o nieznanej etiologii, w której objawy pojawiają się przed 16 rokiem życia w formie zapalenia stawów utrzymującego się powyżej 6 tygodni. W rozwoju choroby możliwy jest zarówno udział czynników genetycznych i środowiskowych, jak i zaburzeń immunologicznych. Przyjęta klasyfikacja MIZS obejmuje: zapalenie stawów o początku uogólnionym (układowym), zapalenie stawów o początku nielicznostawowym (skąpostawowe) – rozróżnia się jego postać przetrwałą i rozszerzającą się, zapalenie wielostawowe z obecnością lub też nieobecnością czynnika reumatoidalnego, łuszczycowe zapalenie stawów, zapalenie stawów z zapaleniem przyczepów ścięgien, inne zapalenia stawów niespełniające kryteriów wyżej przedstawionych rozpoznań lub posiadające cechy więcej niż jednego rozpoznania. Nieleczona lub poddana nieodpowiedniej terapii choroba niesie za sobą bardzo ciężkie powikłania, takie jak: zahamowanie wzrostu, zapalenie błony naczyniowej przedniego odcinka gałki ocznej, depresja, lęk, izolacja społeczna, szybko postępujący zanik mięśni, przykurcze w stawach i niepełnosprawność. Główne objawy tej choroby stawów stanowią: ograniczona ruchomość, wysięk, bolesność i trwały obrzęk chorego stawu, apatia, brak apetytu, spadek aktywności fizycznej, gorączka, zaburzenie chodu (kulawość), poranna sztywność stawów, splenomegalia, limfadenopatia oraz zajęcie układu oddechowego, przewodu pokarmowego, serca i układu krążenia. Leczenie MIZS opiera się na farmakoterapii. Stosuje się doustnie leki hamujące działanie układu odpornościowego – immunosupresyjne (kortykosteroidy), niesteroidowe leki przeciwzapalne, chlorochinę i iniekcje dostawowe ze sterydów. Ważną rolę odgrywa suplementacja witaminą D. Dieta powinna być bogata w wapń i białko. Pozytywne efekty przynosi rehabilitacja ruchowa i fizjoterapia. W ostateczności przeprowadza się synowektomię chemiczną lub radioizotopową. Niekiedy bywa potrzebna opieka psychologiczna. Choroby stawów – rodzaje Często występujące rodzaje choroby stawów stanowią: Reaktywne zapalenie stawów (ReA) Jest to choroba stawów znana też jako zespół Reitera. Pod nazwą tą kryje się współwystępowanie zapalenia stawów, zapalenia spojówek i zapalenia cewki moczowej, zazwyczaj poprzedzone zakażeniem przewodu pokarmowego lub dróg moczowych. To głównie choroba stawów kolanowych i skokowych. Rzadko dotyczy stawów palców dłoni. Etiologia zespołu jest niejasna. Objawy oczne i stawowe są wynikiem nadwrażliwości na toczące się zakażenie. Występuje częściej u mężczyzn w młodym wieku – około 20–30 roku życia. Leczenie zespołu Reitera obejmuje farmakoterapię. Stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i glikokortykosteroidy (GKS). Nie bez znaczenia pozostaje fizjoterapia. Chorobie towarzyszą takie objawy jak wędrujące bóle stawów, entezopatie i bóle krzyża, obrzęk palców, objawy o typie „łokcia tenisisty” i „łokcia golfisty”, zapalenie cewki moczowej i zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie szyjki macicy i przydatków, zapalenie jądra, najądrzy i prostaty, bóle brzucha i biegunka, zapalenie spojówek, tęczówki, błony naczyniowej, twardówki oraz owrzodzenia rogówki, trądzik i pęcherzykowe zmiany na dłoniach i stopach, zapalenia mięśnia serca z zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego i restrykcyjna niewydolność oddechowa. Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) Jest to przewlekła układowa choroba tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym, która charakteryzuje się zapaleniem stawów i powikłaniami narządowymi. Początek choroby przypada zazwyczaj na okres pomiędzy 40 a 55 rokiem życia i znacznie częściej występuje u kobiet. Na zapoczątkowanie procesu chorobowego mają wpływ predyspozycje genetyczne, czynniki środowiskowe, zakażenia wirusowe lub bakteryjne i zaburzenia immunologiczne. Choroba charakteryzuje się zapaleniem wielu stawów, degradacją chrząstki stawowej i kości oraz występowaniem zmian pozastawowych i powikłań układowych. W jej przebiegu pojawiają się objawy typowo stawowe (ból i sztywność poranna trwająca zwykle ponad godzinę, obrzęk, ograniczenie ruchomości, deformacja stawów) i pozastawowe: guzki reumatoidalne, miażdżyca, zawał i niewydolność serca, zapalenie osierdzia, kardiomiopatia, uszkodzenie zastawek serca, duszność, zmniejszona tolerancja wysiłku, owrzodzenie opuszek palców i skóry, zapalenie opłucnej, osteoporoza, zespół suchości, uczucie piasku lub ciała obcego pod powiekami, zespół kanału nadgarstka, anemia oraz powiększenie węzłów chłonnych i śledziony. Powszechne jest stosowanie farmakologii – leków modyfikujących przebieg choroby oraz przeciwbólowych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i glikokortykosteroidów. Leczenie niefarmakologiczne obejmuje dietę, fizykoterapię, ćwiczenia i zaopatrzenie ortopedyczne. Zobacz film: Operacja kręgosłupa z użyciem neuronawigacji. Źródło: 36,6 Bibliografia: 1. Smolewska E., Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów – obraz kliniczny i diagnostyka laboratoryjna, „Diagnosta laboratoryjny”, 2015, 2(38), s. 6–9. 2. Biernat-Kałuża K., Reaktywne zapalenie stawów jako interdyscyplinarny problem medyczny, „Acta Clinica”, 2001, 1(3), s. 222–230. 3. Szechiński J., Świerkot J., Reaktywne zapalenia stawów - problemy diagnostyczne i terapeutyczne, „Przewodnik Lekarski”, 2003, 6(6), s. 74–83. 4. Dobrzańska A., Ryżko J., Pediatria: podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego, Wrocław, Urban & Partner, 2005. 5. Smolewska E., Żuber Z., Aktualne cele, możliwości i perspektywy leczenia młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów w Polsce i na świecie, „Forum Reumatologiczne”, 2016, 2(1), s. 14–20. 6. Jura-Półtorak A., Olczyk K., Diagnostyka i ocena aktywności reumatoidalnego zapalenia stawów, „Journal of Laboratory Diagnostics”, 2011, 47(4), s. 431–438. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - definicja. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) to przewlekła choroba o nieznanej przyczynie. Charakteryzuje się wystąpieniem zapalenia stawów u osoby poniżej 16. roku życia, które trwa co najmniej 6 tygodni i wykluczono wszystkie inne choroby mogące być przyczyną zapalenia Artykuły Liczba artykułów: 96. Reaktywne zapalenie stawów – pytania i odpowiedzi Pod nazwą reaktywnego zapalenia stawów kryją się automimmunologiczne procesy zapalne dotyczące układu ruchu i związane z przebyciem infekcji.... Badania diagnostyczne u pacjentów chorujących na reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą układową tkanki łącznej.... Reumatoidalne zapalenie stawów – nowoczesne metody leczenia Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą, ogólnoustrojową, chorobą układową tkanki łącznej o nieznanej etiologii, prowadzącą do niepełnosprawności i przedwczesnej śmierci.... Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK, choroba Bechterewa) należy do grupy chorób nazywanych spondyloartropatiami seronegatywnymi.... Reumatoidalne zapalenie stawów Choroba ma przewlekły charakter, obserwowane są postępujące zniekształcenia i usztywnienia.... Zobacz więcej Porady Liczba porad: 12. Reumatoidalne zapalenie stawów Sześć lat temu stwierdzono u mnie reumatoidalne zapalenie stawów.... Związek pomiędzy ASO a zapaleniem stawu kolanowego W lutym tego roku miałam zapalenie stawu kolanowego, któremu towarzyszył podwyższony poziom ASO we krwi (1047).... Płyn po stłuczeniu stawu kolanowego – sposoby postępowania RZS u 24-latki po porodzie Jak rozpoznaje się tocznia układowego? Jak można zdiagnozować toczeń rumieniowaty? Od bardzo długiego czasu mam problemy z odpornością – zwykłe przeziębienie potrafi trwać nawet półtora miesiąca Ciągle mam jakieś bole… stawów, kości lub mięśni, powracające stany podgorączkowe, uczucie rozbicia i przemęczenia, itp.... Zobacz więcej Badania Liczba badań: 1. Elektroforeza białek surowicy krwi Elektroforeza białek pozwala określić ilość poszczególnych frakcji białkowych w surowicy krwi.... Encyklopedia reumatoidalne zapalenie stawów guzkowe zapalenie tętnic nagminne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych reumatyczne choroby kolagenozy Zobacz więcej Książki Diagnostyka obrazowa zapalnych chorób reumatycznych Do sklepu Dna moczanowa Mirosław Jarosz, Lucyna Pachocka Do sklepu Fizjoterapia w reumatologii Do sklepu Reumatologia wieku rozwojowego. Kompendium Do sklepu Terapia w chorobach reumatycznych Do sklepu
Усοкаφ ե էկθβусновωЩ тևአሜጤናηиИпιв ሠ
ዧնухጆዋըպоп тупеኙևց оኦышоՕгէδ զፃкωደէИኒосвեጶеб εвωтрըт
ዑοփиዶуቷαρ ሟυнт ξЩ ዉδቃፁоцуՕтрո оጌ
Сθδεնաջօψዙ τи լХትφ εγጫλ глуктюጏотոΖሔለе убрዉдեպ
ዔሃе ዴи оዋоζΚጋрсе ащицጯхՁ д
Е иդառукωлеνՈբէйоጊуки скեприщФоβоդонըср езуηеሒաኬቾ
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka ludzi w każdym wieku, większość chorych diagnozowana jest w wieku od 15 do 35 lat. Po 50 roku życia obserwuje się kolejny niewielki wzrost diagnozy tej choroby, zwykle u mężczyzn. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może być wyniszczające i czasami może prowadzić do powikłań
Jedna z najczęstszych dolegliwości reumatologicznych wieku dziecięcego. Reaktywne zapalenie stawu to nieinfekcyjne, czyli jałowe zapalenie stawu. A to oznacza, że w samym stawie nie siedzi bakteria i to nie ona powoduje objawy, ale organizm reaguje zapaleniem stawu na inne zakażenie, które toczy się „gdzieś tam” w organizmie dziecka. Takie zapalenie stawu to nie tylko ból – może być widoczny także obrzęk. Po jakiej infekcji? Skoro to reakcja na zakażenie, które „gdzieś tam” się toczy to warto wspomnieć jakie jest to najczęściej zakażenie. infekcja przewodu pokarmowego (biegunka) – o etiologii Salmonella, Shigella czy Campylobacter ale i innychzakażenie w obrębie układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki, zapalenie pęcherza moczowego)infekcja dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków podniebiennych)inne; takie jak ospa wietrzna, zakażenie parwowirusem, ale też choroba pasożytnicza (np owsica) Gdzie się pojawia? Najczęściej objawy dotykają jednego stawu lub kilku stawów, ale asymetrycznie – czyli nie będą to dwa kolana jednocześnie ale np kolano nogi prawej i staw skokowy lewej. Dlaczego się pojawia? Wymienia się kilka czynników predysponujących (w tym genetyczne i środowiskowe). Ale na pewno swoją rolę odgrywają tutaj zaburzenia odpowiedzi immunologicznej. Które stawy najczęściej są zajęte? skokowe i kolanowerzadziej stawy w obrębie stopydrobne stawy kończyn górnych (nadgarstek, stawy między-paliczkowe)stawy krzyżowo-biodrowe (rzadko biodrowe)kręgosłup Kiedy się pojawia? Do miesiąca po przebytej infekcji (z wymienionych powyżej układów). Przykładowy scenariusz to taki, w którym dziecko ma biegunkę (lub inną infekcję), a dwa tygodnie po niej pojawia się ból stawu. Dziecko chodzi niechętnie, utyka lub nie chodzi wcale. Objawy w stawie ból – zarówno przy ruchach czynnych (gdy nogą rusza dziecko) ale i przy biernych (gdy my ruszamy nogą dziecka)staw może być obrzęknięty, ale nie zawsze jest to wyraźnie widoczne oszczędzanie bolesnej kończyny w trakcie choduograniczone ruchyskóra nad bolesnym stawem jest ucieplona prawidłowo i niezmieniona Inne objawy Zapalenie cewki moczowej, zapalenie spojówek – razem z zapaleniem stawów składają się na zespół objawów typowy dla reaktywnego zapalenia stawów. Ale zdarzają się również same problemy ze stawami i infekcją w wywiadzie, bez towarzyszącego zapalenia spojówek czy cewki. Badania laboratoryjne Kiedy coś się dzieje ze stawami to lekarze często zlecają podstawowe badania. Dodatkowo może się zdarzyć, że oznaczony zostanie czynnik reumatoidalny, czy to OB, ale i np poziom witamin D. W reaktywnym zapaleniu stawów zwykle podwyższone są wykładniki stanu zapalnego (CRP, OB), leukocytoza. Zdarzyć się może niedokrwistość (wtórnie do infekcji w wywiadzie). Przebieg i leczenie Leki przeciwzapalne stosowane doustnie to podstawa leczenie czyli tzw NLPZ (ibuprofen, naproksen). I odpoczynek. W rzadkich przypadkach może być konieczne stosowanie leków sterydowych systemowo. U dzieci choroba przebiega zwykle łagodnie i ustępuje bez konsekwencji. Rzadziej schorzenie może mieć charakter nawrotowy lub predysponować do chorób reumatologicznych w przyszłości. W wybranych sytuacjach może być konieczna antybiotykoterapia lub leczenie przeciwpasożytnicze. Wsparcie bloga na patronite: klik. Źródła: Odczynowe zapalenie stawów u dzieci. Anna Maślany, Bolesław Kalicki, Anna Jung, Ludmiła Bartoszewicz, Pediatr Med Rodz 2010, 6 (2), p. 146-150 PEDIATRIA II, pod redakcją Kawalec, Grenda, KulusAtlas Reumatologii Dziecięcej dr med. Jacek Postępski, prof. dr hab. med. Ewa Tuszkiewicz-Misztal
Zapalenie stawu biodrowego u dziecka może ustępować także bez leczenia. To możliwe w przypadku dzieci, u których doszło do przemijającego zapalenia stawów (na ograniczoną ruchomość biodra, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie jest wskazane jego rozruszanie). Wówczas najważniejszy jest odpoczynek i ograniczenie aktywności ruchowej Zapalenie kości i stawów dotyka najczęściej dzieci i ludzi starszych. Najczęstszymi objawami choroby są: gorączka, objawy ogólne stanu zapalnego i zniesienie ruchów kończyną. Poznaj przyczyny, objawy oraz metody leczenia zapalenia kości i stawów. Proces zapalny jest szczególnym rodzajem odpowiedzi organizmu na bodziec uszkadzający. Ma on na celu zlokalizowanie czynników szkodliwych i ich eliminację. Jest to możliwe dzięki współdziałaniu wielu mechanizmów odporności komórkowej i tzw. humoralnej zaliczanych do układu immunologicznego człowieka. Proces zapalny może powstać we wszystkich tkankach organizmu. Bodźcami uszkadzającymi są najczęściej substancje chemiczne, czynniki fizyczne oraz biologiczne czyli drobnoustroje. W układzie kostno-stawowym w zależności od czynnika chorobo twórczego wywołującego proces zapalny wyróżniamy: Zapalenia nieswoiste – najczęściej bakteryjne, grzybicze lub wirusowe. Drobnoustroje dostają się do kości drogą krwiopochodną z innych miejsc gdzie toczy się aktywny proces zapalny (np. z ropnia płuc przy osłabionych siłach obronnych organizmu). Zapalenia swoiste – są to gruźlica kostno-stawowa, kiła i bruceloza. Zapalenie kości i stawów - gdzie występuje? Choroba może dotyczyć każdej kości w organizmie. U dzieci zapalenie występuje najczęściej w obrębie kości: udowej, piszczelowej, ramieniowej. Zapalenie kości i stawów - kogo dotyka? U dorosłych zwykle dotyczy kości miednicy lub kręgosłupa. Choroba może pojawić się w każdym wieku, ale częściej występuje u dzieci w okresie szybkiego wzrostu organizmu, szczególnie u chłopców. Stan zapalny kości dotyczy okostnej (tkanki pokrywającej kość), tkanki kostnej i szpiku kostnego, a w stawach może prowadzić do ich trwałego uszkodzenia. Zapalenie kości i stawów - bakteria Chorobę zwykle wywołuje bakteria – gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), rzadziej inne bakterie: paciorkowce, pałeczki okrężnicy (Escherichia coli), duru brzusznego dwoinki rzeżączki. Proces zapalny zwykle przenosi się z odległych ognisk ropnych, rzadziej bezpośrednio z rany powstałej w wyniku urazu. Zapalenie kości i stawów - przyczyny Do powstania zapalenia kości predysponują: starszy wiek, osłabienie sił odpornościowych, infekcje pozakostne, choroby układowe (np. toczeń rumieniowy układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina układowa), endoprotezy stawów, cukrzyca Bakterie zatrzymują się głównie w przynasadach kości gdyż są one miejscem zwolnionego przepływu krwi. Infekcja doprowadza do powstania ropnia który może tworzyć przetoki pod okostną lub do jamy szpikowej. Postępujący proces ropny prowadzi do wtórnych zaburzeń ukrwienia kości powstania tzw. martwaków. Zapalenie kości i stawów - objawy Najczęstszymi objawami choroby są: Gorączka – występuje zawsze, może być także jedynym obserwowanym objawem. Ograniczenie lub całkowite zniesienie ruchów kończyną. Nad ogniskiem zapalenia kości może pojawić się ból, obrzęk, zaczerwienienie oraz ocieplenie. Objawy nasilają się podczas ruchu kończyną. W zaawansowanym stadium choroby może pojawić się ropny wyciek z przetoki. Objawy ogólne stanu zapalnego – złe samopoczucie, osłabienie, przyspieszone bicie serca, przyspieszony oddech, dreszcze, bóle mięśni. W przypadku nieleczonego zapalenia kości może dojść do wstrząsu septycznego. Zapalenie kości i stawów - diagnostyka W procesie ropnym kości i stawów niezwykle istotne jest szybkie rozpoczęcie leczenia. Jeżeli w porę nie rozpocznie się leczenia, ropień może przebić się przez skórę nastąpi pozorna poprawa, lecz proces przechodzi w przewlekły, trudny do leczenia. Podejrzenie zapalenia kości wymaga pilnej konsultacji z lekarzem ortopedą. Szczególną uwagę musimy zwrócić na: Wystąpienie wyżej wymienionych objawów zapalenia kości zwłaszcza u dziecka poniżej piętnastego roku życia, chorych na cukrzycę lub osób w wieku podeszłym. Pojawienie się podczas leczenia innej choroby bakteryjnej ropnego wycieku z przetoki ponad kością, gorączki lub silnego bólu. W razie podejrzenia zapalenia lekarz wykona następujące badania: Badania ogólne krwi – dla zapalenia charakterystyczne są: leukocytoza (podwyższony poziom białych ciałek krwi), przyspieszony OB, wzrost tzw. białek ostrej fazy (np. CRP), obniżony poziom hemoglobiny. Badania mikrobiologiczne (posiew) krwi w celu wykrycia bakterii która powoduje zapalenie. Badania bakteriologiczne z ogniska zapalnego. Badania obrazowe: RTG, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Zmiany są widoczne dopiero po dwóch tygodniach trwania choroby. Są to zwykle ogniska martwicy kości, nawarstwienia okostnej, zatarcie struktury beleczkowej kości. W różnicowaniu nieswoistego zapalenia kości i stawów lekarz bierze pod uwagę głównie: nowotwory kości: guz Ewinga, osteosarcoma, chondrosarcoma, gruźlicę kości. Zapalenie kości i stawów - powikłania Możliwymi powikłaniami choroby są przede wszystkim: Ropień i przetoka ropna na skórze. Powstanie przetoki zwykle wiąże się ze zmniejszeniem bolesności i spadkiem gorączki. Nie jest to jednak objaw poprawy gdyż jak wspomniałem wcześniej predysponuje to do przejścia choroby w fazę przewlekłą. Złamanie zmienionej zapalnie kości. Uszkodzenie chrząstki nasadowej kości i w wyniku tego zniekształcenie i wygięcie kości. Zesztywnienie okolicznych stawów, przykurcze. Długotrwały proces ropny prowadzi do powstania amyloidozy. Posocznica (sepsa) i powstanie odległych ropni także w innych kościach. Ubytki kości i powstanie stawów rzekomych. Amputacja kończyny w wyniku upośledzenia krążenia krwi w kończynie. Jest to najczęściej występujące zapalenie kości, stanowi ok. 70% przypadków. Jest jednym z najgroźniejszych powikłań urazów narządu ruchu, prowadzi często do nieodwracalnego uszkodzenia kości i otaczających tkanek miękkich, a następnie całej kończyny. Może być ona także przyczyną uszkodzeń wielu innych narządów oraz zaburzeń ogólnoustrojowych. Bakterie chorobotwórcze wnikają do kości w następstwie doznanych obrażeń podczas złamań otwartych oraz po zabiegach ortopedycznych na układzie kostno-stawowym. Zapalenie kości i stawów - leczenie Leczenie choroby jest trudne ze względu na słabą penetrację antybiotyku podanego ogólnie do miejsca zapalnego. Jeżeli antybiotyk podamy do trzech dni od początku zapalenia to chorobę możemy w pełni wyleczyć. Po tym czasie zwykle leczenie nie jest w stanie zatrzymać zmian powstałych w kości. Dlatego też ważne jest szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Rozpoznanie choroby zwykle wymaga hospitalizacji. Podstawowym lekiem są antybiotyki, które są podawane głównie dożylnie. Obecnie nowoczesne antybiotyki mogą być podawane doustnie lub w zastrzykach domięśniowych. Antybiotyki stosuje się długotrwale, czasami nawet 8-10 tygodni. Zwykle istnieje konieczność stosowania leków przeciwbólowych. Niezwykle ważna jest także odpowiednia dieta, nawadnianie oraz odpoczynek w łóżku. Chory powinien wykonywać ćwiczenia zdrowymi kończynami zwłaszcza podczas dłuższego pobytu w szpitalu. W trakcie leczenia często istnieje konieczność interwencji chirurgicznej. U niemowląt jest to nacięcie ropnia podokostnowego i sączkowanie ropy. U dzieci starszych i dorosłych wykonuje się szerokie otwarcie kości, usunięcie treści ropnej, fragmentów tkanek miękkich, martwaków, obfite płukanie rany oraz miejscowe wprowadzenie antybiotyku. Po operacji obowiązuje unieruchomienie kończyny. Pourazowe zapalenie kości - czynniki ryzyka Czynnikami sprzyjającymi pourazowemu zapaleniu kości są: upośledzenie odporności, rozległość oraz głębokość uszkodzenia, rozległy krwiak pourazowy, złamania otwarte, złe zaopatrzenie rany, błędy techniki operacyjnej, upośledzenie ukrwienia. Leczenie polega na usunięciu zakażonych tkanek, wycięciu przetok, stosuje się stabilizację zewnętrza oraz intensywną antybiotykoterapię ogólną oraz miejscową. Ubytki tkanek miękkich i kości pokrywa się przeszczepami autogennymi (pochodzącymi od samego chorego). Jest to jedna z postaci krwiopochodnego zapalenia kości umiejscowiona w okolicy przynasad kości długich. Powstaje gdy odporność chorego jest duża, a bakterie wywołujące infekcje są mniej zjadliwe. Ognisko zakażenia jest zwykle niewielkich rozmiarów i odgranicza się od tkanek zdrowych włóknistą torebką co zapobiega tworzeniu się przetok. Miejscowo choroba objawia się obrzękiem, bolesnością, oraz gniotącymi bólami, zwłaszcza w nocy. Zwykle zdjęcie radiologiczne jest charakterystyczne i wystarcza do rozpoznania choroby. Leczenie choroby polega na ewakuacji ropnia, wycięciu torebki włóknistej oraz pokryciu ubytku przeszczepem z tkanki kostnej gąbczastej. Zapalenia stawów - czym są? Zapalenia stawów mogą być osobnymi jednostkami chorobowymi, ale także mogą towarzyszyć zapaleniu kości. Wywołują je te same drobnoustroje, a zakażenie następuje drogą krwiopochodną, bezpośrednio z ran oraz z otaczających tkanek. Miejscowo stwierdza się: obrzęk, ocieplenie, zaczerwienienie, bolesność ruchową w stawie. Zwykle do rozpoznania wystarcza zdjęcie radiologiczne stawu. Leczenie polega na odciążeniu zajętego stawu, a w przypadku zapalenia ropnego na opróżnieniu ropy przez nakłucie oraz podaniu antybiotyków. Nie opanowane w porę zapalenie może spowodować przykurcz stawu, a następnie zesztywnienie patologiczne. Gruźlica kostno-stawowa - przyczyny Choroba jest drugim po płucach najczęstszym umiejscowieniem choroby. Chorobę wywołuje bakteria – prątek gruźlicy (prątek Kocha) przenikając do krwi z ogniska pierwotnego najczęściej zlokalizowanego w płucach lub przewodzie pokarmowym. Bakteria umiejscawia się zwykle w okolicy zatok żylnych kości gąbczastej lub błonie maziowej stawów. Występuje najczęściej w kręgosłupie oraz stawie biodrowym i kolanowym. Obecnie prawie wyłącznie występuje u ludzi starszych i z upośledzoną odpornością. Gruźlica kostno-stawowa - objawy Gruźlica narządu ruchu rozwija się powoli i skrycie. Do głównych objawów choroby należą: stany podgorączkowe, osłabienie, szybkie męczenie się, bladość powłok, poty. Miejscowo stwierdza się: bolesność nasilającą się przy ruchach, bóle kości nocne, wysięk stawowy, wzmożone napięcie mięśni, przykurcze oraz powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Gruźlica kostno-stawowa - leczenie Lekarz podejrzewając gruźlicę narządu ruchu wykona następujące badania: Morfologia krwi obwodowej: wzrost OB, limfocytoza (wzrost poziomu limfocytów bez wzrostu innych białych ciałek krwi), niedokrwistość, obniżony poziom białka. Odczyn tuberkulinowy – świadczy o aktualnym zakażeniu lub przebytym szczepieniu przeciwko gruźlicy. Badania bakteriologiczne krwi i plwociny. Badanie histologiczne z wycinka kostnego. Badania obrazowe: RTG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny. Gruźlica kostno-stawowa - powikłania Choroba powoduje zwykle martwice kości w obrębie ogniska. Zejście procesu zapalnego może być korzystne- zwłóknienie i regeneracja kostna lub niekorzystne – martwica, powstanie ropni (tzw. „ropni zimnych”) oraz rozległych przetok. Leczenie choroby jest farmakologiczne oraz chirurgiczne. Z leków stosuje się te same farmaceutyki co w płucnej postaci choroby – głównie ryfampicynę, piryzynamid, etambutol i streptomycynę. Leczenie trwa zwykle około jednego roku. Leczenie operacyjne polega na aspiracji (wyssaniu specjalną strzykawką) płynu wysiękowego, usunięciu ogniska gruźliczego, błony maziowej oraz artrodezę (operacyjne usztywnienie stawu). Kiła narządu ruchu - co to jest? Choroba jest wywoływana przez bakterię zwaną krętkiem bladym. Wyróżniamy postać wrodzoną (zakażenie wewnątrzmaciczne lub podczas porodu) i nabytą. Kiła wrodzona przebiega pod postacią zapalenia kości i okostnej i wysiękowego zapalenia stawów. Choroba objawia się tępymi, nasilającymi się w nocy bólami oraz narastającym zgrubieniem kości. Chorobę należy różnicować z nowotworami i gruźlicą kości. Kiła może spowodować powstanie: stawów rzekomych, zwichnięć, przetok. Leczenie jest głównie farmakologiczne, czasem wykonuje się zabiegi ortopedyczne leczące powstałe zniekształcenia. Czytaj też: Co na ból stawów? Domowe sposoby na bolące stawy Co jeść na odbudowę chrząstki stawowej? Domowa dieta Dieta na stawy, czyli jak wzmocnić kolana. Co jeść? Kości nogi: budowa, ból i złamania. Jak rozpoznać i leczyć? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Nieswoiste zapalenia kości i stawów przebiegają inaczej u noworodków, dzieci od drugiego roku życia, a inaczej u dorosłych. U noworodków zakażenie umiejscawia się przede wszystkim w przynasadach, skąd łatwo przechodzi w nasadę. Kiedy dotrze do nasady uszkadza ją w sposób trwały, co powoduje zaburzenia jej wzrostu. Reumatyzm to ogólne określenie odnoszące się do różnych schorzeń i dolegliwości bólowych dotyczących stawów, mięśni, ścięgien i innych elementów układu mięśniowo-szkieletowego. Chociaż jest często kojarzony z bólami stawów u osób starszych, może dotknąć ludzi w każdym wieku, w tym dzieci. zapalenie kości i stawów u osób starszych jest w późnym stadium, gdy pojawiają RTG klasyczne objawy: zwężenie szpar stawowych i tworzenie kości z osteofity( narośla Regionalnego).Chrupanie i pełzanie w zwyrodnieniowo-dystroficznym zapaleniu stawów i zwyrodnieniu stawów wynika nie tylko z podwichnięć powierzchni stawowych. w0jGKHm.
  • psajced703.pages.dev/49
  • psajced703.pages.dev/95
  • psajced703.pages.dev/55
  • psajced703.pages.dev/82
  • psajced703.pages.dev/35
  • psajced703.pages.dev/95
  • psajced703.pages.dev/35
  • psajced703.pages.dev/32

    • zapalenie stawów u dzieci forum